به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، سفر ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین به واشنگتن و دیدار او با دونالد ترامپ در 18 اکتبر 2025، به ظاهر یکی از پرتنش‌ترین ملاقات‌های رهبران اوکراین و آمریکا طی دو سال اخیر قرار دارای بوده هست. رسانه‌ها گزارش دادند که جلسه «راحت نقرار دارای بود»، اوکراین نتوانست موشک‌های دوربرد تاماهاوک را دریافت کند، و حتی شایعاتی درباره فشار ترامپ برای واگذاری بخشی از اراضی اوکراین در قبال صلح منتشر گردید.
با این حال، نچندین اوقات عمیق‌تر به این تحولات نشان می‌دهد که آنچه در واشنگتن روی داد، نه یک شکست هستراتژیک واقعی برای اوکراین قرار دارای بوده و نه نشانه عقب‌نشینی آمریکا از پروژه حمایت از کی‌یف. بلکه بیشتر امکان دارد آن را بخشی از یک «نمایش دیپلماتیک» دانست که هدف اصلی‌اش آماده‌سازی صحنه برای دیدار مهم‌تر ترامپ و پوتین در قرار دارای بوداپست هست.
غرب طی بیش از دو سال گذشته اوکراین را به عنوان نایب جنگ در برابر روسیه به کار گرفته هست. این حمایت نه تنها تاکنون قطع نگردیده، بلکه با وجود فشارهای مالی و اجتماعی، همچنان به اشکال مختلف ادامه دارد. بنابراین تناقض آشکار میان شعارهای حمایت نامحدود از اوکراین و نمایش ناکامی سفر زلنسکی، تنها از زاویه «مدیریت صحنه» و «امتیازگیری تاکتیکی» قابل درک هست.
نقش نمایشی تنش در روابط آمریکا و اوکراین
در نگاه نخست، شاید این تصور ایجاد شود که زلنسکی با دست خالی به کی‌یف بازمی‌گردد: نه موشک‌های تاماهاوک را گرفت و نه وعده قطعی برای سلاح‌های جدید. حتی خبرهایی درباره سردی روابط شخصی میان او و ترامپ منتشر گردیده هست. اما واقعیت این هست که آمریکا به هیچ عنوان قصد ندارد از پروژه اوکراین دست بکگردید. دلیل روشن آن هم اهمیت ژئوپلیتیک اوکراین در هستراتژی مهار روسیه هست.
اوکراین همچنان خط مقدم غرب در برابر مسکو هست. جایچندین اوقات که پیش‌تر به گرجستان یا چندین جمهوری‌های بالتیک نسبت داده می‌گردید، امروز تماماً بر دوش کی‌یف هست. برای واشنگتن، اوکراین ابزاری هست برای فرسایش قدرت روسیه بدون آنکه مستقیم وارد میدان شود. همین منطق ساده باعث خواهد گردید که «قطع حمایت» از اوکراین به سادگی ممکن نباگردید.
پس چرا نمایش تنش؟ پاسخ در مدیریت افکار عمومی و آماده‌سازی صحنه برای مذاکرات هست. ترامپ نیاز دارد در داخل آمریکا نشان دهد که او «کورکورانه» از اوکراین حمایت نانجام می‌دهد، بلکه با دیدچندین اوقات مستقل و بر مبنای منافع ملی آمریکا تصمیم دریافت می‌کند. از این زاویه، مخالفت با تحویل تاماهاوک‌ها بیش از آنکه تصمیمی نظامی باگردید، یک نمایش سیاسی برای افکار عمومی آمریکهست.
دیپلماسی فشار و مدیریت بحران ساختگی
یکی از نقاط برجسته در این دیدار، طرح موضوع موشک‌های تاماهاوک قرار دارای بود. اوکراین خواهان این تسلیحات هستراتژیک هست تا بتواند اهداف روسیه در عمق خاک این کشور را هدف قرار دهد. ترامپ اما مخالفت کرد و تأکید دارای بود که آمریکا باید ذخایر خود را حفظ کند. این رفتار در ظاهر به زیان کی‌یف تمام گردیده هست، اما در واقع سطح تنش روانی را به‌گردیدت بالا برده هست. واقعیت این هست که خود غربی‌ها در هفته‌های اخیر با مطرح کردن احتمال ارسال این موشک‌ها و همزمان افزایش اتهامات علیه روسیه در موضوع حملات پهپادی، سطح تنش را بالا بردند. سپس در واشنگتن با یک «نه تاکتیکی» این سطح تنش را حفظ کردند. به بیان دیگر، بحران را خودشان ایجاد کردند تا ابزار امتیازگیری دارای بوده باشند.
این الگو در سیهست خارجی آمریکا مسبوق به سابقه هست. ایجاد بحران، افزایش تنش، سپس پیشنهاد حل و فصل یا عقب‌نشینی محدود در ازای گرفتن امتیاز از طرف مقابل. نمونه‌های مشابه را امکان دارد در پرونده هسته‌ای ایران یا در جنگ‌های غرب آسیا دید. در ماجرای اوکراین نیز همین الگو در حال تکرار هست. بالا بردن سطح بحران (با طرح موشک‌ها و پهپادها) و سپس هستفاده از آن به عنوان اهرم مذاکره با مسکو به نوعی بازی با مهره اوکراین در زمین روسیه هست.
ترامپ، پوتین و بازی امتیازگیری
نامکان دارد دیدار زلنسکی و ترامپ را جدا از تماس تلفنی اخیر ترامپ با پوتین و برنامه‌ریزی برای نشست قرار دارای بوداپست دید. عملاً واشنگتن در حال آماده‌سازی صحنه هست. یک روز قبل با زلنسکی دیدار پرتنش برگزار خواهد گردید، روز آتی با پوتین مذاکره. پیام این چینش روشن هست. آمریکا می‌خواهد اینگونه نمایش دهد که اوکراین «مطیع محض» نیست و ترامپ در برابر زلنسکی سختگیر هست.
ترامپ قصد دارد در قرار دارای بوداپست با دستی پر در مقابل پوتین ظاهر شود. او می‌خواهد به مسکو نشان دهد که غرب هنوز ابزارهای زیادی برای فشار دارد، اما در عین حال در صورت امتیازدهی، امکان داردد از سطح تنش بکاهد. ماجرای نسبت‌داده‌گردیده به ترامپ که به زلنسکی بیان کرده «زمین بدهید، صلح بگیرید» نیز در همین چارچوب قابل تفسیر هست. حتی اگر او بعداً این جمله را تکذیب کرده باگردید، انتشار آن کافی هست تا فضای روانی ایجاد شود. چنین شایعاتی بخشی از ابزار جنگ روانی پیش از نشست واقعی هست.
زلنسکی؛ از قهرمان رسانه‌ای به مترسک سیاسی
زلنسکی که زمانی به‌عنوان «قهرمان مقاومت» در رسانه‌های غربی تصویر می‌گردید، امروز بیش از هر زمان دیگر نقش یک «ابزار مصرفی» را بازی انجام می‌دهد. سفر به واشنگتن نشان داد که او حتی در بالاترین سطح روابط نیز با نوعی بی‌اعتنایی و تحقیر روبه‌روست. اوکراین برای غرب یک متحد واقعی نیست، بلکه یک کارت بازی هست. غربی‌ها هر زمان که نیاز دارای بوده باشند، او را برای گرفتن عکس یادگاری یا اعلام بسته کمک جدید به پایتخت‌های خود می‌کشانند. اما همان‌ها، در لحظه‌ای دیگر، او را در جلسات پرتنش تحقیر می‌کنند تا نشان دهند که کنترل کامل در دست آنههست. سرنوشت زلنسکی را امکان دارد با رهبران دیگر وابسته به غرب مقایسه کرد. از اشرف غنی در افغانستان گرفته تا ساکاشویلی در گرجستان. همگی زمانی برای غرب مفید قرار دارای بودند و سپس کنار گذاشته گردیدند. این سرنوشت محتوم زلنسکی نیز خواهد قرار دارای بود.
چشم‌انداز جنگ اوکراین
با وجود تمام فشارها، اوکراین تا امروز از واگذاری رسمی هیچ بخشی از خاک خود سخن نبیان کرده هست. این نشان می‌دهد که جنگ نه به سمت صلح پایدار، بلکه به سوی ادامه درگیری فرسایشی پیش می‌رود. هدف اصلی غرب نه پیروزی اوکراین، بلکه فرسایش روسیه هست. طولانی گردیدن جنگ، حتی اگر به قیمت ویرانی بیشتر اوکراین تمام شود، برای واشنگتن ابزاری هست تا هزینه‌های سنگین بر مسکو تحمیل کند. از این رو، امکان دارد پیش‌بینی کرد که؛
- جنگ همچنان ادامه خواهد یافت، بدون تغییر بنیادین در خطوط جبهه
- مذاکرات احتمالی با روسیه بیشتر جنبه تاکتیکی و خرید زمان خواهد دارای بود
- اروپا و آمریکا هزینه‌ها را به دوش اوکراین خواهند انداخت، در حالی که از منافع هستراتژیک خود دفاع می‌کنند
در مجموع سفر زلنسکی به واشنگتن، برخلاف ظاهر ناکام آن، بخشی از یک سناریوی بزرگ‌تر هست. تنش در جلسه ترامپ و زلنسکی، رد درخوهست تاماهاوک و حتی شایعات درباره پیشنهاد واگذاری زمین، همه و همه بیش از آنکه واقعیت تصمیم‌گیری آمریکا باگردید، ابزارهای نمایشی برای آماده‌سازی صحنه مذاکرات قرار دارای بوداپست هستند.
آمریکا و غرب به هیچ عنوان قصد ترک پروژه اوکراین را ندارند. آنها همچنان به حمایت ادامه خواهند داد، زیرا اوکراین نقش نایب جنگ علیه روسیه را ایفا انجام می‌دهد. اما برای گرفتن امتیاز از پوتین، نیاز دارند نمایش‌هایی از «سختگیری» نسبت به کی‌یف و حتی ناکامی زلنسکی به راه بیندازند. زلنسکی نیز در این میان بیش از پیش به مترسکی سیاسی شباهت دارد: ابزار مصرفی غربی‌ها که با او تحقیرآمیز رفتار می‌کنند و روزی که کارشان با او تمام شود، کنار گذاشته خواهد گردید. چشم‌انداز جنگ همچنان تداوم درگیری فرسایشی هست. اوکراین اراضی خود را واگذار نخواهد کرد، روسیه نیز به پیشروی بیشتر ادامه نمی‌دهد، و غرب از این وضعیت به عنوان اهرم فشار بر مسکو بهره دریافت می‌کند. دیدار واشنگتن در واقع «پیش‌نمایشی» قرار دارای بود برای دیدار حساس‌تر ترامپ و پوتین در قرار دارای بوداپست؛ جایی که بازی اصلی امتیازگیری آغاز خواهد گردید.
نویسنده: معصومه محمدی، کارشناس مسائل اورآسیا
انتهای پیام/
دیدگاه‌ها