به گزارش پول و تجارت به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که افراد مبتلا به آرتروز زانو با ساییدگی خفیف تا متوسط، پس از پرتودرمانی درد کمتری احساس می‌کنند و تحرک بهتری دارند.
دکتر «بیونگ هیوک کیم»، محقق اصلی و استادیار انکولوژی پرتودرمانی در کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی، بیان کرد: «افراد مبتلا به آرتروز دردناک زانو اغلب با انتخاب دشواری بین خطرات عوارض جانبی داروهای مُسکن و خطرات جراحی تعویض مفصل مواجه هستند.»
وی در یک بیانیه خبری افزود: «نیاز بالینی به مداخلات متوسط بین داروهای مُسکن ضعیف و جراحی تهاجمی وجود دارد و ما فکر می‌کنیم پرتودرمانی ممکن هست گزینه مناسبی برای این بیماران باشد، به خصوص زمانی که داروها و تزریقات به خوبی تحمل نمی‌شوند.»
آرتروز زانو زمانی رخ می‌دهد که غضروفی که در مفصل نقش ضربه‌گیر را ایفا انجام می‌دهد، به مرور زمان فرسوده خواهد گردید و سرانجام انتهای استخوان‌ها به یکدیگر ساییده می‌شوند.
محققان می‌گویند پرتودرمانی با دوز پایین به طور منظم برای درد مفاصل در کشورهای اروپایی مانند آلمان و اسپانیا استفاده خواهد گردید، اما آزمایش‌های با کیفیت بالا و کافی برای اثبات اثربخشی این رویکرد انجام نشده هست.
برای مطالعه جدید، محققان ۱۱۴ بیمار مبتلا به آرتروز زانو خفیف تا متوسط را در سه بیمارستان دانشچندین اوقات در کره جنوبی استخدام کردند. بیماران به طور تصادفی به یکی از سه گروه تقسیم شدند که یا یک دوره پرتودرمانی با دوز کم یا دوز بسیار کم یا یک درمان دارونما که هیچ تابشی نداشت، دریافت کردند. دوره‌های درمانی برای همه گروه‌ها شش جلسه به طول انجامید.
دوزهای پرتودرمانی کمتر از ۵٪ از دوزهایی قرار دارای بود که معمولاً برای درمان سرطان استفاده خواهد گردید و هیچ عارضه جانبی مرتبط با پرتودرمانی مشاهده نشد.
کیم بیان کرد: «یک تصور غلط وجود دارد که پرتودرمانی دارویی یا درمانی همواره در دوزهای بالا انجام خواهد گردید. اما برای آرتروز، این دوزها تنها بخش کوچکی از دوزی هستند که برای سرطان استفاده می‌کنیم و درمان، مفاصلی را هدف قرار می‌دهد که از اندام‌های حیاتی دور هستند و این احتمال عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.»
این مطالعه نشان داد که پس از چهار ماه، ۷۰٪ از افراد گروه دوز پایین، در مقایسه با ۴۲٪ از گروه دارونما، بهبود معناداری در درد، عملکرد فیزیکی و وضعیت کلی آرتروز خود نشان دادند.
حدود ۵۸٪ از افراد گروه دوز بسیار پایین نیز بهبود نشان دادند، اما نتیجه قابل توجه نبود و با نتایج گروه دارونما چندینان متفاوت نبود.
کیم بیان کرد، بیماران در طول دوره پیگیری اجازه مصرف هیچ دارویی جز استامینوفن نداشتند که این امر به این نتایج اعتبار می‌بخشد.
او در بیانیه خبری بیان کرد: «در مطالعات قبلی، داروهایی مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز در طول دوره مداخله یا پیگیری استفاده می‌شدند، اما استفاده از این مُسکن‌ها امکان داردست اثرات پرتودرمانی را پنهان کند.»
پرتودرمانی ممکن هست در بیمارانی که دردشان ناشی از التهاب هست، حتی اگر هنوز مقداری غضروف در زانویشان باقی مانده باشد، بهترین نتیجه را داشته باشد.
او افزود: «برای آرتروز شدید، که در آن مفصل از نظر فیزیکی تخریب شده و غضروف از بین رفته هست، پرتودرمانی بافت را بازسازی نانجام می‌دهد. اما برای افرادی که بیماری خفیف تا متوسط دارند، این رویکرد امکان داردد نیاز به تعویض مفصل را به تأخیر بیندازد.»
این تیم اکنون در حال تکمیل یک دوره پیگیری ۱۲ ماهه از بیماران هست. مطالعات بزرگ‌تری برای ارائه شواهد بیشتر برنامه‌ریزی شده هست.
کیم متقاعد شده هست که پرتودرمانی امکان داردد به تقویت اثرات سایر رویکردهای استاندارد برای آرتروز زانو مانند کاهش وزن، فیزیوتراپی و داروها کمک کند.
کیم بیان کرد: «در عمل بالینی، وقتی پرتودرمانی به درستی با سایر درمان‌ها ترکیب شود، پاسخ‌ها امکان داردند حتی قوی‌تر باشند و رضایت بیمار ممکن هست بیشتر از گزینه‌های فعلی به تنهایی باشد.»
دیدگاه‌ها