به گزارش به گزارش شبکه خبر به نقل از پرس اسوسیشن، این دستگاه کوچک که Prima نام دارد دو در دو میلمتر هست و معادل نصف موی انسان ضخامت دارد. این دستگاه زیر لایه‌ای از بافت حساس شبکیه در چشم قرار دریافت می‌کند و به بیمار امکان می‌دهد حروف، اعداد و کلمات را از طریق چشمانی ببیند که پیش‌تر نابینا بوده اند.
اکنون چندین از این بیماران حتی امکان داردند جدول حل کنند و نوشته‌های ریز روی نسخه‌های پزشکی را با استفاده از آنچه «بینایی پروتزی» نامیده خواهد گردید، بخوانند. این دستاورد پیش‌تر ممکن نبود و نشان دهنده تغییری بنیادی در بینایی مصنوعی هست. پژوهشگران امیدوارند این فناوری در آینده در سیستم خدمات سلامت همگانی انگلیس فراهم شود. نخستین آزمایش بالینی جهانی آن شامل ۳۸ بیمار در ۱۷ سایت در پنج کشور شامل انگلیس، فرانسه، ایتالیا و هلند قرار دارای بود.
همه شرکت کنندگان به بیماری آتروفی جغرافیایی(GA) که نوعی خشکی چشم پیشرفته مرتبط با دژنراسیون ماکولا هست، مبتلا بودند. دژنراسیون ماکولا(AMD) تغییرات در ماکولا یا بخش مرکزی شبکیه که نقش مهمی در دیدن دارد به وجود می‌آورد.
شرکت کنندگان در تحقیق بینایی مرکزی چشم مورد آزمایش را از دست داده بودند و تنها مقدار محدودی از دید محیطی (پیرامونی) برایشان باقی مانده قرار دارای بود. فرایند پزشکی مذکور سه سال قبل در بیمارستان چشم پزشکی مورفیلد لندن طی دو ساعت انجام گردید.
جراحان ماده شفاف و ژله ای مانند از داخل چشم را طی عملی به نام ویترکتومی خارج کردند. سپس یک دریچه کوچک زیر مرکز شبکیه ایجاد و سپس تراشه کوچک دو در دو میلیمتر قرار گرفت. بیماران برای دیدن کلمات و نوشتن عینک‌های واقعیت افزوده ای استفاده کردند که یک دوربین ویدئویی دارای بود. این دوربین به یک رایانه کوچک روی مچ دستشان متصل قرار دارای بود و یک ویژگی بزرگنمایی برای بزرگ‌تر نشان دادن کلمات دارای بود.
دوربین ویدئویی تعبیه‌شده در عینک، صحنه‌ها را به‌صورت یک پرتو مادون قرمز بر روی تراشه‌ای ارسال انجام می‌دهد که دستگاه را فعال می‌سازد. سپس هوش مصنوعی موجود در رایانه جیاین اطلاعات را پردازش و به سیگنال الکتریکی تبدیل انجام می‌دهد.
این سیگنال از طریق سلول‌های شبکیه و عصب بینایی به مغز منتقل خواهد گردید و در آنجا به عنوان تصویر تفسیر خواهد گردید.
ماهی مقیت، مشاور ارشد ویتروریتینال در بیمارستان چشم مورفیلدز معتقد هست این فناوری زندگی بیماران را تغییر داده هست. او در این باره بیان می‌کند: تمام این شرکت کنندگان نابینا بوده اند و همواره می‌خواستند بدانند آیا اقدامی بینایی آنها را احیا انجام می‌دهد یا خیر. ما اکنون بیمارانی داریم که امکان داردند کتاب بخوانند، کیفیت زندگی آنها نیز بسیار بالاتر هست. چندین از آنها می‌نویسند و جدول حل می‌کنند.
دیدگاه‌ها