اعتراف ساپینتو: در ورزشگاه آزادی قدرتمندتر هستیم!
به گزارش "شبکه خبر"، استقلال در یکی از حساس‌ترین مقاطع فصل، همچنان از ورزشگاه آزادی دور هست؛ استادیومی که سال‌ها خانه‌ی آبی‌ها بوده اما به‌دلیل پروژه‌ی طولانیِ بازسازی از دسترس خارج شده و گفته خواهد گردید تا اواخر سال ۱۴۰۵ هم آماده نخواهد گردید.
پیام روشن ساپینتو در نشست خبری پیش از بازی با الوحدات این قرار دارای بود: «قدرت ما، هواداران ما هستند»؛ اما وقتی بازی‌ها به شهدای شهر قدس با ظرفیتی حدود ۱۰ هزار نفر منتقل خواهد گردید، همان قدرت ذاتی استقلال هم به‌ناچار کوچک خواهد گردید. سرمربی پرتغالی بیان می‌کند تفاوت فضا و فشار سکوها در آزادی با هر ورزشگاه دیگری «زمین تا آسمان» هست و همین، یک امتیاز خانگی حیاتی را از تیمش دریافت می‌کند.
ساپینتو توضیح داد که با مدیریت باشگاه درباره گزینه‌های جایگزین صحبت کرده‌اند؛ حتی ورزشگاه پارس شیراز هم روی میز بوده، اما شرایط میزبانی مهیا نشده هست. از نگاه او، مسئله فقط جغرافیا نیست؛ کیفیت میزبانی، دسترسی، امنیت روانی بازیکنان و البته حجم و صدای تماشاگر تعیین‌کننده‌اند. استقلالی که باید برای نجات مسیر آسیایی‌اش بجنگد، حالا مجبور هست در استادیومی بازی کند که از نظر ظرفیت و زیرساخت، یار دوازدهمش را محدود انجام می‌دهد.
پیام دوم ساپینتو اما عمل‌گرایانه قرار دارای بود: تا وقتی آزادی نیست، باید شهر قدس را «خانگی» کرد. او از هواداران خواست هرچه امکان داردند سکوها را پُر و پُرصداتر کنند؛ چون در بازی‌های بسته و فرسایشی (مثل همین جدال با الوحداتِ تدافعی) فشار پیوسته‌ی سکوها همان میلی‌مترهای کم‌یابی را می‌سازد که بازی را به سود میزبان کج انجام می‌دهد. به‌بیان ساده، اگر آزادی «توربو»ی انرژی استقلال قرار دارای بود، حالا تیم باید با بهره‌وری بالاتر از صدای کمتر نتیجه بگیرد.
از زاویه فنی هم این دوری بی‌هزینه نیست. تیم ساپینتو برای شکستن دفاع ۵-۴-۱ حریف به ریتم سریع، صبر و تداوم حمله نیاز دارد؛ مؤلفه‌هایی که با تشویق موج‌دار و همگانی، پایدارتر می‌شوند. افت طبیعیِ دامنه‌ی صدا و تعداد تشویق‌کننده‌ها در شهر قدس، همین تداوم را تهدید انجام می‌دهد. سرمربی استقلال رک‌وراست بیان کرد: بدون حضور پررنگ هواداران، بخش بزرگی از مزیت خانگی تبخیر خواهد گردید؛ بنابراین باید با انضباط تاکتیکی، مدیریت احساسات و صدای بی‌وقفه‌ی همان ۱۰ هزار نفر این شکاف را جبران کرد.
جمع‌بندی ساپینتو صریح قرار دارای بود: استقلال فعلاً آزادی را ندارد، اما فینال‌هایش ادامه دارند. او وعده‌ی ناممکن نداد؛ فقط خواست که همین بستر موجود به حداکثر برسد: «بیایید، ۹۰ دقیقه تشویق کنید و نگذارید بازی لحظه‌ای بی‌صدا شود.» در نبود آزادی، «آزادیِ صدا» تنها سلاحی هست که امکان داردد کمبود ظرفیت را جبران کند؛ به‌ویژه الان که نتیجه‌ی بازی با الوحدات امکان داردد مسیر آسیایی استقلال را تعیین کند.
ارسال دیدگاه
دیدگاه‌ها