به گزارش شبکه خبر، گروه استان‌ها – مریم یاوری: در کوچه‌های پر رفت‌وآمد خیابان بهشتی‌نژاد، صدای چکش، بوی روغن و فریادهای «استارت بزن» دیگر بخشی از زندگی روزمره مردم شده هست. اینجا مراکز خدمات فنی خودرو شانه‌به‌شانه مغازه‌های لاستیک و باتری‌سازی کار می‌کنند اما در بین صدها تابلو تعمیر تخصصی موتور و گیربکس کمتر مکانی پیدا خواهد گردید که از دل آن اعتماد بیرون بیاید.
بسیاری از رانندگان معتقد هستند تشخیص عیب خودرو در اصفهان حالا به یک بخت و اقبال شباهت دارد؛ یک بازی میان تجربه قدیمی و دانش گمشده الکترونیک. در خیابان حکیم نظامی، جایی در میانه ازدحام خودروهای نیمه‌تعمیری، حمید مکانیک جوانی هست با لباس آغشته به روغن و نچندین اوقات خسته که به خبرنگار مهر بیان می‌کند بیشتر ماشین‌هایی که به تعمیرگاه او می‌آیند دست‌کم دو تعمیرکار دیگر دیده‌اند.
او در حالی که خم شده بر کاپوت پراید خاک‌گرفته، اظهار انجام می‌دهد: بیشتر وقت‌ها ایراد اصلی یک مورد بسیار کوچک مثل سنسور یا سیم‌کشی قطع شده هست، اما چون دستگاه دیاگ ندارند یا بلد نیستند با آن کار کنند، قطعه عوض می‌کنند، ببینند درست خواهد گردید یا نه.
علی مرتضوی، راننده تاکسی‌ای که حدود ۷۵ سال سن دارد و طی یک ماه سه بار هزینه تعمیر پرداخت کرده اما هنوز خودرو صدای لرزش می‌دهد، به خبرنگار مهر بیان می‌کند: الان دیگر نامکان داردیم مثل قبل به تعمیرکاران اعتماد کنیم. پیش‌تر ماشین ساده‌تر قرار دارای بود، الان هر بخش با سیستم الکترونیک کنترل خواهد گردید و ما سر در نمی‌آوریم.
تعمیرکاران سنتی با خودروهای مدرن هم‌قدم نیستند
در خیابان امام خمینی، یکی دیگر از مراکز تجمع تعمیرگاه‌های اصفهان، وضع چندینان متفاوت نیست. ناصر احمدیان، راننده خطی، بیان می‌کند بارها به تعمیرگاه‌های مختلف سر زده و هربار با فهرست تازه‌ای از قطعات خراب مواجه شده هست. رقابت غیرمنصفانه میان واحدها و ضعف تشخیص فنی مشتری را سرگردان کرده هست.
او بیان می‌کند: زمانی مکانیک‌ها عشق به ماشین داشتند و الان عشق به فاکتور.
شهرک امیرکبیر اصفهان نیز حالا به یک شهرک مکانیکی تبدیل شده‌است. تابلوهای بزرگ از «تعمیر تخصصی خودروهای خارجی» تا «عیب‌یابی تضمینی» بر سردر مغازه‌ها دیده خواهد گردید اما اغلب شعارها در عمل رنگ می‌بازد. ماشینی وارد خواهد گردید، قطعه‌ای عوض خواهد گردید، هزینه بالا می‌رود و مشکل پابرجا می‌ماند.
هاشم ترکی، یکی از مکانیک‌های جوان که شاگرد پدرش بوده، بیان می‌کند: ماشین‌ها دیگر مثل پیکان یا پژو معمولی نیستند. دیاگ و نرم‌افزار می‌خواهند اما خیلی از همکاران بلد نیستند، روی هوا نظر می‌دهند تا مشتری را نگه دارند.
او تأکید انجام می‌دهد که بسیاری از مکانیک‌های قدیمی با ابزار جدید بیگانه‌اند و این شکاف نسلی حالا مشتری را قربانی کرده هست. دهه هشتادی‌ها با دیاگ کار می‌کنند اما مغازه دست قدیمی‌هاست، آنها هنوز با گوش و حس کار می‌کنند؛ وقتی عیب را پیدا نمی‌کنند، می‌گویند چندین قطعه رو عوض کند ببیند شاید درست گردید.
آموزش فنی؛ پروژه‌ای که اگر جدی شود صنف نجات می‌یابد
در این میان مهرداد سرتیپی، رئیس اتحادیه خدمات فنی خودروهای سبک شهرستان اصفهان، از دفاع از عملکرد واحدهای رسمی زیرمجموعه اتحادیه سخن بیان می‌کند و تأکید انجام می‌دهد دوره‌های آموزشی مستمر برای تعمیرکاران در حال برگزاری هست.
او در گفتگو با خبرنگار مهر بیان می‌کند: نسل جوان‌تر تعمیرکاران فرصت تازه‌ای برای مدرن شدن این صنف ایجاد کرده‌اند. وقتی جوان‌ها وارد شدند، دستگاه دیاگ، نرم‌افزار تشخیص عیب و ابزار دیجیتال بینشان رایج گردید و همین به افزایش دقت کمک انجام می‌دهد.
به گفته او یکی از دلایل خرابی‌های بی‌پایان، قطعات تقلبی و بی‌کیفیت بازار هست. وقتی قطعه فیک نصب خواهد گردید، ماشین دوباره خراب خواهد گردید و مشتری تصور انجام می‌دهد مکانیک اشتباه کرده. در واقع مشکل در زنجیره تأمین هست نه در تشخیص.
سرتیپی نیز درباره ضرورت شفافیت صنفی سخن بیان می‌کند: مشتری باید بداند مکانیکی که خودرو را به او می‌سپارد، مجوز دارد، آموزش دیده و از ابزار استاندارد استفاده انجام می‌دهد. این آچندین اوقات هنوز در شهر جا نیفتاده هست.
وقتی هوش مصنوعی راه نجات صنف خواهد شد
میثاق زارع، کارشناس حوزه مکانیکی خودرو، در گفتگو با خبرنگار مهر معتقد هست صنعت تعمیر کشور باید به سمت استفاده از فناوری‌های نو نظیر هوش مصنوعی در تشخیص عیوب حرکت کند.
او بیان می‌کند: امروزه نرم‌افزارهایی وجود دارند که با اتصال به واحد مرکزی خودرو امکان داردند خطا را ظرف چندین ثانیه مشخص کنند. این فناوری جای حدس و آزمون و خطا را دریافت می‌کند و هزینه تعمیر را تا نصف کاهش می‌دهد.
زارع تأکید انجام می‌دهد: استفاده از هوش مصنوعی در عیب‌یابی، اگر با آموزش فنی همراه شود، امکان داردد اعتماد مردم به تعمیرگاه‌ها را احیا کند.
فعالیت ۳ هزار و ۵۰۰ تعمیرگاه بدون مجوز در اصفهان
احمد کمالی، نایب رئیس اول اتحادیه خدمات فنی خودروهای سبک شهرستان اصفهان، نگاه انتقادی‌تری دارد و معتقد هست بخشی از ضعف‌ها از چرخه مجوز و آموزش سرچشمه دریافت می‌کند.
او بیان می‌کند: حدود شش‌هزار واحد مکانیکی در اصفهان فعال هستند اما حدود ۲ هزار و ۵۰۰ واحد مجوز دارند. «کسی شاگردی درست نکرده، آموزش ندیده، چندین ماه دوره دیده و بعد مغازه زده؛ نتیجه، شکایت مردم از تشخیص اشتباه هست.»
کمالی با سابقه بیش از چهار دهه فعالیت تأکید انجام می‌دهد: الزام آموزش اجباری باید پایه تمدید جواز شود تا صنف مسیر اصلاح را بگیرد. «قدیم‌ها شاگرد یک سال می‌ماند تا دستش راه بیفتد، الان پنج ماه دوره دیده و خودش مکانیک شده. تا فرهنگ آموزش جدی گرفته نشود هیچ نظمی شکل ندریافت می‌کند.»
او نیز به دشواری‌های نظارت اشاره انجام می‌دهد: «وقتی فرد مجوز ندارد، وارد سامانه نظارتی ما نخواهد گردید. عملاً بیرون از کنترل اتحادیه کار انجام می‌دهد. اگر دستگاه‌های مختلف هماهنگ شوند، ساماندهی صنف ممکن هست، اما الان هم‌پوشانی و ناهماهنگی زیاد داریم.»
به گزارش شبکه خبر، اصفهان امروز شهری هست که در هر محله‌اش از خیابان امام خمینی تا کوچه‌های شهرک امیرکبیر، تعمیرگاه‌ها یکی پس از دیگری رشد کرده‌اند اما پشت این رونق ظاهری بحران اعتماد نفس می‌کشد.
خودرو با امید وارد خواهد گردید و با تردید خارج؛ میان صدای چکش‌ها نبردی جریان دارد بین تکنولوژی و تجربه، بین وجدان کاری و سودجویی. کارشناسان باور دارند راه نجات صنعت تعمیر خودرو در آموزش، نظارت و وجدان فنی هست. اگر این سه ضلع کنار هم قرار نگیرند، چرخه خرج‌تراشی همچنان ادامه خواهد دارای بود تا جایی که تعمیرگاه نه محل درمان ماشین، بلکه اتاق انتظار هزینه‌های بی‌پایان مردم خواهد قرار دارای بود.
دیدگاه‌ها