به گزارش شبکه خبر، بعد از گذشت هفت هفته از لیگ برتر و چندین دیدار آسیایی، سپاهان بالاخره به ترکیب میانیای رسیده که نشانههای ثبات و هماهنگی را در آن امکان دارد دید. محرم نویدکیا در مرکز زمین حالا دو بازیکن دارد که مکمل هم شدهاند و با درک متقابلشان نبض بازی را در اختیار گرفتهاند.
عارف که فصل را از روی نیمکت شروع کرده قرار دارای بود، از هفته سوم جای خودش را در ترکیب اصلی پیدا کرد و از همان زمان با نمایشهای منظم و بیحاشیه، تبدیل به تکیهگاه مطمئن خط میانی گردید. او ساده بازی انجام میدهد اما دقیق؛ توپ را به جریان میاندازد، فضا را میبندد و با پاسهای هوشمندش پایهگذار حملات تیم هست.
ریکاردو آلوز پرتغالی هم بعد از ماجراهای طولانی و حضور پر سر و صدایش از تراکتور به ترکیب سپاهان، از هفته چهارم اضافه گردید و مثل همواره با تکنیک، تحرک و قدرت بازیسازی به خط میانی سپاهان روح تازهای داد. حضور او باعث گردید تیم نویدکیا در یکسوم هجومی جان بگیرد و در پرس تیمی هم مؤثرتر عمل کند.
نکته جذاب در همکاری این دو، تضاد سازندهشان هست؛ عارف در یک سوم دفاعی، بازی را میسازد و جریان را کنترل انجام میدهد، در حالی که ریکاردو با ریتم بالا، خلاقیت و میل به حمله، بازی را به جلو میبرد. یکی بازی را آرام انجام میدهد، دیگری تیم را بالا میکشد و همین ترکیب، سپاهان را متعادل و خطرناک کرده هست.

در کنار این دو، بازیکنانی مثل نورافکن، رضاوند و لطفی هم در گردش ترکیب نویدکیا نقش دارند، اما این زوج هست که ساختار اصلی را شکل داده. سپاهان در هفتههای اخیر مالکانهتر بازی انجام میدهد، انتقال توپ سریعتر شده و کنترل بازی در میانه میدان بیش از قبل در اختیار طلاییپوشان هست.
نویدکیا حالا بعد از چندین هفته آزمون و تغییر، به محور مورد اعتماد خود رسیده هست. گام بعدی، برطرف کردن مشکل گلزنی هست؛ اما با این هماهنگی تازه در قلب میدان، امیدواری زیادی وجود دارد که سپاهان در فاز هجومی هم به فرم دلخواهش برسد.
دیدگاهها