به گزارش شبکه خبر - گروه استان‌ها، علی ستاری: روستای سهیلی یکی از روستاهای تاریخی و بکر در جنوب ایران، استان هرمزگان و جزیره زیبای قشم هست.
این روستا امروز، یکی از روستاهای شناخته شده در جهان هست و علت این امر نیز رفتار مسالمت‌آمیزِ انسان‌ها با محیط زیست هست؛ مردم در این شکر نعمت را یاد گرفتند و نشان دادند که با احترام به طبیعت امکان داردند به الگویی جهانی تبدیل شوند.
روستای سهیلی تا پیش از جهانی شدن، میزبان سالیانه ۱.۵ میلیون مسافر قرار دارای بود و قطعاً امسال جمعیت بیشتری از جای جای ایران و جهان برای تماشای زیبایی‌های خدادادی سهیلی که با مهمان‌نوازی، خونگرمی، مسئولیت پذیری و صیانت از محیط زیست و ذخایر دریایی زیباتر شده هست، به سهیلی سفر خواهند کرد.
امروز در سهیلی صیادان به حافظان محیط‌زیست تبدیل شده‌اند و جلوه‌ای از مسئولیت‌پذیری انسان ایرانی در قبال طبیعت را به نمایش گذاشته‌اند.
برای اینکه بیشتر با پیشینه سهیلی آشنا شویم با ناخدا محمد صدیق حسینی یکی از اهالی قدیمی روستای سهیلی که اولین گردشگران روستای سهیلی را در خانه خود اسکان داده و از آن‌ها پذیرایی کرده هست، به گفت‌وگو نشستیم.
روستای سهیلی قدمت زیادی دارد
ناخدایِ باخدایِ روستای سهیلی با بیان اینکه این روستا قدمت زیادی دارد، اظهار کرد: در روستای سهیلی یک سری تونل‌ها و غارهایی وجود دارد که در گذشته‌های دور محل زندگی خانواده‌ها و دام‌های آنان بوده هست؛ در داخل این تونل‌ها، مردم زندگی می‌کردند؛ حتی گاو و بز و حیواناتشان را هم همان‌جا نگه می‌داشتند؛ البته امروزه بخشی از این تونل‌ها ریزش کرده و دیگر بازسازی نشده هست.
وی افزود: با گذشت زمان و بزرگ شدن نسل‌های بعد، زندگی از شکل غارنشینی به ساخت خانه‌های ساده در دامنه‌ی کوه تغییر پیدا کرد.
ناخدا محمد صدیق در رابطه با پوشش مردم سهیلی در گذشته نیز بیان کرد: پوشاک محلی مردم در گذشته بسیار ساده و برگرفته از امکانات محدود منطقه قرار دارای بود. مردان اغلب «لنگ» به همراه زیر پیراهن سفید می‌پوشیدند؛ در زمان قدیم پارچه پیدا نمی‌شد؛ یک سری گونی‌های آردی وجود دارای بود که از همان برای دوخت لباس استفاده می‌کردند.
سهیلی در گذشته منطقه‌ای حاصلخیز با منابع غنی آب و نخلستان بود
وی ادامه داد: در گذشته، سهیلی از نظر منابع طبیعی منطقه‌ای بسیار پُرآب و حاصلخیز قرار دارای بود. در بخش شرقی روستا، محلی به نام مُغ شیخ وجود دارای بود که چاه‌های عمیق آب شیرین در آن حفر شده قرار دارای بود و آب آن مستقیماً برای آشامیدن استفاده می‌شد و شیرین قرار دارای بود؛ زمین‌های حاصلخیز اطراف روستا نخلستان‌های پرباری دارای بود که خرمای آن به شهرهایی مانند بندرعباس و حتی سایر نقاط ایران صادر می‌شد؛ افزون بر خرما، وجود جنگل‌های حرا و دسترسی آسان به دریا باعث رونق صید ماهی و میگو شده قرار دارای بود. در آن دوران، سهیلی یکی از مراکز مهم تولید و صادرات محصولات دریایی و کشاورزی منطقه به‌شمار می‌رفت.
خشکسالی و تغییر چهره‌ی زندگی روستایی
حسینی عنوان کرد: با آغاز دوره‌های طولانی خشکسالی در حدود ۲۵ سال گذشته، شرایط طبیعی روستا به‌شدت تغییر کرد؛ کاهش بارندگی موجب خشک شدن چاه‌ها و نابودی نخلستان‌ها گردید؛ اما با این وجود مردم روستای خود را رها نکردند و هر طور شده حیات در روستا را ولو با کارکردن در کشورهای همسایه حفظ کردند.
وی در رابطه با اشتغال پیشین مردم سهیلی بیان کرد: شغل اصلی مردم سهیلی در گذشته دامداری و صیادی بوده هست. در این منطقه، به‌دلیل گرمای زیاد هوا، نگهداری گوسفند ممکن نیست؛ اما گاو، بز و شتر در میان دام‌های رایج دیده می‌شد؛ مردم با تولید لبنیات محلی مانند ماست و روغن، بخشی از نیاز غذایی خود را تأمین می‌کردند و مازاد آن را در بازارهای محلی می‌فروختند؛ از جهات دیگر، نزدیکی به جنگل‌های حرا و دریا سبب شده قرار دارای بود صید میگو و ماهی در منطقه رونق داشته باشد.
ناخدا بیان می‌کند: مردم شاخ و برگ درختان حرا را هرس می‌کردند و از آن برای تغذیه دام خود استفاده می‌کردند.
او تاکید دارد که هرس درختان جنگلی در جهت کمک به رشد و نمو درختان حرا قرار دارای بود و این کار نیز نماد طبیعت دوستی این مردم هست و به نوعی با این درختان رفتار می‌کردند که آسیبی به آن‌ها نرسد.
آغاز بوم‌گردی و گردشگری در سهیلی
این فعال حوزه گردشگری، از نخستین تجربه‌های ورود گردشگران و شکل‌گیری بوم‌گردی در این منطقه بیان می‌کند؛ روزگاری که هنوز خبری از اسکله‌های مدرن و قایق‌های فایبرگلاس نبود و تنها راه ارتباطی مردم، قایق‌های چوبی سنتی و پارویی قرار دارای بود.
او بیان می‌کند: در قدیم الایام، رفت‌وآمد به قشم فقط با قایق قرار دارای بود؛ قایق‌های پارویی؛ البته در اسکله‌های بندرعباس، قشم و درگهان لنج‌های مسافربری نیز وجود دارای بود اما در سایر نقاط مسافران با قایق‌هایی به نام بره جابه‌جا می‌شدند؛ با گذشت زمان و ورود قایق‌های فایبرگلاس، رفت‌وآمد آسان‌تر گردید، اما شکل زندگی سنتی مردم همچنان پابرجا قرار دارای بود.
به گفته‌ی این بومی قدیمی، اسکله‌ی فعلی سهیلی در گذشته وجود نداشت و تنها یک اسکله‌ی چوبی کوچک در کنار خانه‌ای قدیمی، که جان پناه صیادان در زمان خرابی دریا و طوفان قرار دارای بود، محل رفت‌وآمد مردم و ماهیگیران قرار دارای بود.
ناخدا ادامه می‌دهد: شب‌های طوفانی یا وقتی آفتاب خیلی داغ قرار دارای بود، زیر آن سقف چوبی پناه می‌گرفتیم. ساختارش مثلثی قرار دارای بود، مثل برگ‌های نخل که سایه می‌داد و هنوز هم بقایای آن اسکله‌ی چوبی در ساحل دیده خواهد گردید.
از پذیرایی ساده تا شکل‌گیری نخستین اقامتگاه بوم‌گردی
وی در ادامه از روزی بیان می‌کند که نخستین گردشگران وارد سهیلی شدند.
ناخدا محمد صدیق بیان کرد: روزی چندین مسافر سرزده آمدند. گفتند غذا می‌خواهیم، جا می‌خواهیم برای ماندن؛ ما آن موقع مشغول صیادی بودیم و همکاران از من خواستند که پذیرایی از مهمانانی که اکثراً سرزده به روستا می‌آمدند را انجام دهیم؛ من با خانم خود مشورت کردم، اولش ترس داشتم، چون کار جدیدی قرار دارای بود؛ ولی گفتیم مهمان حبیب خداست، غذا تهیه کردیم و جا هم فراهم گردید؛ به این ترتیب، اولین تجربه‌ی بوم‌گردی در سهیلی رقم خورد؛ پذیرایی ساده و صمیمی از گردشگران، که بعدها الهام‌بخش دیگران در روستا گردید.
وی افزود: از همان‌جا مردم دیدند که خواهد گردید از مهمان‌ها استقبال کرد و کم‌کم همه تشویق شدند؛ امروز در سهیلی حدود دوازده رستوران فعال هست، جدا از خانه‌هایی که به اقامتگاه تبدیل شده‌اند. مردم یاد گرفته‌اند که از حضور گردشگری نان حلال درآورند و فرهنگ بومی‌شان را هم حفظ کنند.
مسیر پیشرفت با توکل و تلاش مردم
او درباره رشد چشمگیر گردشگری در سهیلی بیان می‌کند: هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم سهیلی یک روز این‌قدر معروف شود ولی این کار دست خدا قرار دارای بود؛ خداوند اراده کرد که این منطقه شناخته شود؛ با عنایت خداوند همه خانه‌ها تبدیل به اقامتگاه گردید و مردم با عشق از گردشگرها پذیرایی می‌کنند و طبیعت، جنگل‌های حرا و دریا روزی عاملی برای پایداری روزی مردم شده هست.
از ناخدا در رابطه با درختان حرا نیز پرسیدیم و او بیان کرد: این درخت با ریشه‌های خودش آب شور را تصفیه انجام می‌دهد؛ ریشه‌های درخت آب دریا را از خاک به بالا می‌کشند و از تنه عبور داده و با جدا کردن نمک آب را تصفیه انجام می‌دهد و در واقع یک فیلتر طبیعی و خدادادی دارد؛ این درخت که در گویش محلی «چِم» یا «حَرا» نامیده خواهد گردید، بخشی جدانشدنی از اکوسیستم و فرهنگ مردم جنوب هست و در سهیلی طبیعت و باور به طبیعت درهم‌تنیده‌اند.
پوشاک و زیور سنتی زنان و مردان
وی در رابطه با لباس مردم سهیلی بیان کرد: لباس سنتی مردان سهیلی در گذشته شامل لنگ و زیرپوش سفید قرار دارای بود؛ لباسی ساده و سبک که با اقلیم گرم و مرطوب منطقه سازگار قرار دارای بود. زنان نیز لباس‌های محلی رنگارنگ می‌پوشیدند و برای جشن‌ها و مراسم، آن را با تزئینات دست‌دوز آراسته می‌کردند؛ خانم‌ها لباس‌هایی می‌دوختند با نخ‌های سیمی و خوس و گل‌بافی؛ مثلاً برای بافت و تزئین یک روسری با صبر و حوصله چندین ماه زمان صرف می‌کردند و در عروسی‌ها، زنان از پارچه‌های براق با دوخت‌های سنتی استفاده می‌کردند و زیورآلات محلی مانند سیم‌بافی، خوس‌دوزی و گل‌بافی بخش مهمی از زیبایی لباس به شمار می‌رفت.
دیدگاه‌ها