به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، انتخابات پارلمانی عراق که به عنوان مهم‌‌‌ترین رویداد سیاسی این کشور شناخته می‌‌‌شود، در 11 نوامبر 2025 برگزار خواهد گردید. در این انتخابات سرنوشت 329 کرسی پارلمان عراق تعیین می‌‌‌شود.
این رویداد سرنوشت‌‌ساز در شرایطی برگزار می‌‌‌شود که فضای سیاسی عراق با چالش‌‌‌های متعددی روبرو هست؛ چالش‌‌‌هایی که ذهن نخبگان و تحلیل‌گران عراقی را درگیر کرده هست. در میان این دغدغه‌ها، یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها، احتمال کاهش مشارکت مردم در انتخابات پیشِرو هست مسأله‌ای که امکان داردد تأثیری عمیق بر مشروعیت نظام سیاسی عراق بر جای گذارد.
براساس آمار مشارکت مردم در دوره‌‌‌های گذشته انتخابات، مشارکت مردم در انتخابات‌های قبلی با روندی نزولی همراه قرار دارای بوده هست؛ این کاهش بازتابی از نارضایتی و ناامیدی آنها نسبت به رقم خوردن هرگونه تغییر احتمالی هست. این موضوع به خاطر ناکارآمدی دولت در کنترل فساد، تامین مناسب خدمات اجتماعی چون برق و آب، بیکاری و امثال آن هست. از این رو، بخش قابل توجهی از مردم این کشور مانند جوانان در این سال‌‌‌ها در تاثیر واقعی رای خود برای بهقرار دارای بود وضعیت کشور دچار تردید گردیدهاند.
شکل شماره(1): میزان مشارکت مردم عراق در انتخابات پارلمانی این کشور از تاسیس نظام سیاسی جدید تاکنون
در این میان، جوانان عراقی نقشی تعیین‌کننده در معادلات سیاسی پیشِرو خواهند دارای بود. این نسل که بیشترین اعتراض‌ها را نسبت به ناکارآمدی دولت در حوزه‌هایی چون خدمات عمومی، اشتغال و مبارزه با فساد ابراز کرده‌اند، به‌عنوان نیرویی اثرگذار در انتخابات آتی شناخته می‌شوند.
جوانان 18 تا 39 ساله حدود 35 درصد از جمعیت کشور و نزدیک به 72 درصد از واجدان شرایط رأی دادن را تشکیل می‌دهند؛ با این حال، بخش قابل توجهی از آنان به خاطر شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی، امیدی به اصلاح از مسیر انتخابات ندارند. تجربه دو دهه گذشته و ناتوانی طبقه سیاسی در تحقق وعده‌های اصلاحی، باعث گردیده بسیاری از آنان صندوق رأی را نه نماد تغییر، بلکه نشانه‌ای از تداوم وضعیت نامساعد کنونی بدانند و از مشارکت در این روند روی‌گردان شوند.
شکل شماره(2): هرم سنی مردم عراق مبتنی بر آمار سال 2023
در چنین شرایطی، خلأ ناشی از ناامیدی و انفعال جوانان، بستری مناسب برای نفوذ خارجی به‌ویژه برای کشورهای غربی و در رأس آنها ایالات متحده آمریکا جهت بهرهبرداری از آن فراهم کرده هست. از این رو ایالات متحده با تاسیس مراکز آموزشی متعدد از قبیل مدارس، دانشگاه‌‌‌ها، سازمان‌های آموزشی غیردولتی و نیز شتاب‌‌دهنده‌‌ها به دنبال توسعه نفوذ نرم خود در میان نسل جوان عراق قرار دارای بوده هست.
این مراکز آموزشی تلاش می‌‌‌کنند با آموزش مهارت‌‌های فنی و نرم به جوانان، آنها را آماده ورود به فضای اشتغال نمایند. به خاطر مدل آموزش تجربه‌‌‌محور و نه حفظ‌محور این مراکز، تربیت افراد متخصص‌‌تر نسبت به سایر مراکز علمی عراقی و نیز برندسازی مناسب، دانش‌‌آموختگان این مراکز، آینده بهتری در فضای اشتغال عراق دارند. بدین منظور مشغول گردیدن جوانان به کار، امید را در میان آنها ایجاد می‌نماید.
برای مثال بنابر نتایج چندین از تحقیقات صورت گرفته به ترتیب 80 و 87 درصد از فارغ‌‌‌التحصیلان دانشگاه بازرگانی بغداد و دانشگاه آمریکایی سلیمانیه وارد فضای اشتغال گردیدهاند. این درصورتی هست که مراکز آموزشی عراقی مانند دانشگاه‌‌‌های دولتی به دلایل مختلفی چون جنگ‌‌ها و ناامنی‌‌های مختلف از سال 2003 تاکنون، عدم آماده‌‌سازی مناسب دانشجویان برای فضای کار، عدم تناسب رشته‌‌‌‌های دانشچندین اوقات با فضای کار و وجود مشکلات زیرساختی نتوانسته‌‌‌اند حلقه وصلی با صنعت و ادارات دولتی ایجاد نمایند. این موضوع سبب گردیده تا آمار بیکاری در یک روند صعودی در سال 2024 به عدد 15.5 برسد.
با این‌حال، باید توجه دارای بود که امید و تحرکی که از رهگذر این برنامه‌ها در میان جوانان عراقی شکل گرفته، هرگز هدف غایی ایالات متحده نقرار دارای بوده هست. بر اساس سند Integrated Country Strategy (ICS) – Iraq دولت آمریکا در سال 2023 ، ماهیت اصلی این اقدامات را در دو سطح اقتصادی و سیاسی تعریف انجام میدهد.
در سطح اقتصادی، واشنگتن با فراهم‌سازی بسترهای آموزشی و مهارتی، در واقع زمینه را برای نفوذ شرکت‌های آمریکایی و گسترش بازار مصرف کالاهای خود در عراق مهیا انجام میدهد. در سطح سیاسی نیز هدفی عمیق‌تر دنبال خواهد گردید: تربیت نسل جدیدی از رهبران و نخبگان سیاسی که ارزشها، نگرش‌ها و منافع آنان با الگوهای آمریکایی همسو باگردید. این رویکرد، بخشی از راهبرد بلندمدت واشنگتن برای شکل‌دهی به آینده سیاسی عراق هست؛ آیندهای که در آن، تصمیم‌سازان جوان از بیان کردمان اسلامی و محور مقاومت فاصله گرفته و به سمت ارزشها و منافع آمریکایی سوق داده می‌شوند. به بیان دیگر، ایالات متحده می‌کوگردید روز آتیی عراق را با رهبرانی بسازد که نه‌تنها همسو با منافع آن کشور عمل کنند، بلکه در مسیر تأمین منافع راهبردی واشنگتن و متحد اصلی‌اش در منطقه، رژیم صهیونیستی، حرکت نمایند.
این کنشگری آمریکا، آینده سیاسی نظام فعلی عراق را به طور وجودی مورد تهدید قرار میدهد؛ آیندهای که رهبران سیاسی حامی بیان کردمان مقاومت به خاطر ناکارآمدی در حل بحران‌های معیشتی مردم دیگر نمی‌‌‌توانند جایچندین اوقات در نظام سیاسی دارای بوده باشند و به جای آن افرادی با اعتقاد به ارزشها و منافع آمریکایی رای مردم را در انتخابات بدست خواهند آورد.
انتهای پیام/
دیدگاه‌ها