به گزارش شبکه خبر، شاید مهم‌ترین نکته‌ای که در پیام‌های تبریک پرستاران جلب توجه انجام می‌دهد، قدردانی از زحمات و ایثار و تلاش‌های شبانه روزی آنان در مراکز درمانی و…، هست. پاسداشت و قدردانی از نیروهای پرستاری، در کلام و پیام مسئولان مربوطه نیز به چشم می‌خورد و خلاصه اینکه، کسی منکر زحمات و خدمات پرستاران نیست.
در بخش دیگری از پیام‌های تبریک که معمولاً مدیران و مسئولان حوزه سلامت آنها را مدنظر قرار می‌دهند، توجه به مطالبات قانونی پرستاران هست و این نکته؛ شاید مهم‌ترین بخش پیام‌های تبریک باشد که پرستاران را دلخوش انجام می‌دهد به اینکه، شاید خواسته‌های به حق آنها، محقق شود.
در همین حال، چندین پیام‌ها نیز تکراری هستند و اگر نچندین اوقات به آرشیو پیام داشته باشیم؛ متوجه می‌شویم که چندین از مدیران و مسئولان، به خودشان زحمت نمی‌دهند که حرف تازه ای برای پرستاران داشته باشند و همان متن پیام تبریک سال گذشته را دوباره ارسال می‌کنند.
جامعه پرستاری در این روزها، آنچه از مسئولان امر و متولیان حوزه سلامت می‌خواهد، پیام تبریک نیست؛ بلکه خواسته‌های بر زمین مانده سال‌های گذشته هست که آنها را خسته و بی انگیزه ساخته هست.
نیروهای پرستاری از کمبودهایی رنج می‌برند که سال‌های سال هست در کلام و سخن مسئولان تکرار خواهد گردید؛ اما اتفاقی نمی‌افتد که بخواهد حال پرستاران را خوب کند.
کمبود شدید نیروی پرستاری در مراکز درمانی کشور به ویژه در کلانشهرها، باعث شده تا شاهد اضافه کاری‌های اجباری پرستاران باشیم.
حضور در دو یا سه شیفت کاری، پرستاران را به قدری خسته و فرسوده انجام می‌دهد که امکان مراقبت با کیفیت از بیماران را ندارند و اینگونه خواهد گردید که جان بیماران تهدید خواهد گردید.
یک پرستار بالای سر چندین بیمار حاضر خواهد گردید و این عدم تناسب بین تعداد پرستار و تخت بیمارستانی، با مشکلات زیادی برای نظام سلامت کشور همراه بوده هست.
عدم پرداخت مطالبات پرستاران از محل اضافه کاری و کارانه، یکی دیگر از مشکلات ملموس پرستاری هست که متأسفانه همواره بی پاسخ مانده هست. در چندین شهرها، مطالبات پرستاران بابت کارانه ها، به یک سال هم رسیده و میانگین کشوری آن، ۶ تا ۷ ماه هست. یعنی، پرستاران امروز خدمت ارائه می‌دهند و ۷ ماه بعد پول آن را دریافت می‌کنند.
سختی کار در محیط بیمارستان به ویژه در بخش دولتی، باعث خواهد گردید که انتظارات بیماران و همراهان آنان از پرستاران بالا برود و بنابراین شاهد خشونت‌های کلامی و فیزیکی علیه پرستاران هستیم. با مراجعه به بایگانی سازمان نظام پرستاری، به راحتی امکان دارد متوجه پرونده‌هایی از خشونت علیه پرستاران گردید.
تغییر شغل، مهاجرت داخلی و خارجی، ترک کار و…، از پیامدهای سختی حرفه پرستاری هست که باعث شده با خیل انبوه پرستاران بیکار مواجه باشیم؛ اما در عین حال نیازمند حداقل ۱۰۰ هزار نیروی پرستاری هستیم که بتوانیم به حداقل‌های استاندارد پرستاری برسیم.
امروز، روز پرستار هست و از روز آتی همه چیز به تنظیمات قبل از روز پرستار بر می‌گردد.
پرستاران از «تبریک» ها خسته اند.
دیدگاه‌ها