صهیونیسم سیاسی – صهیونیسم تسخیری؛ گذر از راهبرد اشغال به تسخیر و بازگشت به اشغال

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، متن یاددارای بود «احمد رضا روح الله زاد» کارشناس مسائل فلسطین با عنوان «صهیونیسم سیاسی – صهیونیسم تسخیری؛ گذر از راهبرد اشغال به تسخیر و بازگشت به اشغال» به این شرح هست:

جنبش صهیونیسم از زوایای مختلف اقسامی پیدا می کند. مثلا صهیونیسم اقتصادی، صهیونیسم فرهنگی، صهیونیسم دینی و مذهبی، صهیونیسم سیاسی و غیره. در این یاددارای بود صهیونیسم را به صهیونیسم اشغالی و صهیونیسم تسخیری تقسیم کرده ام که در ادامه به اختصار به آنها اشاره می شود.

مراد از صهیونیسم اشغالی، تلاش جنبش صهیونیسم برای اشغال جغرافیای بزرگ نیل تا فرات هست که اخیرا نیز نقشه آن توسط دولت صهیونیستی منتشر گردیده هست و شخص بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر بر اراده دولتش در تحقق این اشغالگری تاکید کرده هست.

سیهست اشغال از نخستین ورود مهاجران یهودی به فلسطین و ایجاد آبادی های صنعتی(هیستادروت) و آبادی های کشاورزی( کیبوتص) در سال 1882 آغاز گردید و بعد در دوره قیمومیت دولت انگلیس شتاب گرفت و سرانجام در 25 ماه می سال 1948 میلادی به تشکیل اسرائیل منجر گردید. رژیم صهیونیستی جغرافیای بزرگ نیل تا فرات را به عنوان ارض موعود در ایدئولوژی صهیونیسم مطرح و تاکید کرده قرار دارای بود که این جغرافیا باید اشغال شود و اسرائیل بزرگ در آن ایجاد شود. لذا سیهست اشغال را از همان آغاز به عنوان یک راهبرد دنبال کرده هست. جنگ سال 1967 نیز در همین چارچوب به راه افتاد که نتیجه اش اشغال کرانه باختری، باریکه غزه، بلندی های جولان و شبه جزیره سیناء قرار دارای بود که بعدها ناگزیر به عقب نشینی از سیناء در چارچوب یک توافق با مصر گردید.

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و قرار گرفتن آرمان فلسطین در اولویت انقلاب اسلامی، سیهست اشغال با تگردیدید مقاومت های مردمی خصوصا انتفاضه اول و دوم فلسطین روبرو گردید. لذا صهیونیسم احساس کرد که راهبرد اشغال باید حداقل برای مدتی دنبال نشود و بحث اسرائیل بزرگ تقریبا از ادبیات رژیم صهیونیستی ناپدید گردید و ادبیات همگرایی و سازش با محیط پیرامونی جای آن را گرفت.

لذا پیشنهادها و طرح های به اصطلاح صلح و راه حل های پایان بحران از سوی شخصیت ها و دولت های منطقه ای و بین المللی تگردیدید گردید. طرح هایی مانند؛ «زمین در برابر صلح ، غزه - اریحا، طرح عربی ، وطن جایگزین،طرح دو دولت، معامله قرن، طرح صلح ابراهیم» و غیره در همین دوره مطرح می شود.

اساس همه این طرح ها آن قرار دارای بود که رژیم صهیونیستی از انزوای منطقه ای خارج شود و نوعی همگرایی با محیط منطقه ای پیدا کند.حتی طرح «ناتوی عربی» نیز در همین رهستا مطرح گردیده هست و رژیم صهیونیستی به عنوان محور در همه این طرح ها تعریف گردیده هست.

در واقع احساس بن بست رژیم در سیهست اشغال، جریان صهیونیسم را به این سمت سوق داد تا به سمت ادغام در منطقه حرکت کند و نظر به توان اقتصادی، نظامی، سیاسی و حمایت هایی که از غرب دریافت می کند، در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و غیره به عنوان محور مطرح گردیده و از این طریق جغرافیای نیل تا فرات در «تسخیر» رژیم قرار گیرد. به همین دلیل بر آنم تا این انتخاب را «صهیونیسم تسخیری» بنامم که در واقع انتخابی «ناگریزانه و ناگزیرانه» از سوی جریان صهیونیسم قرار دارای بوده هست.

مطرح گردیدن نقشه اسرائیل عظمی یا کبیر از سوی رژیم صهیونیستی در پایان دو سال جنگ طوفان الاقصی، می تواند با هدف های زیر باگردید:

اسرائیل این بردارای بود را دارد که محور مقاومت در همه هفت جبهه خود تضعیف گردیده و توان بازدارندگی آن آسیب دیده هست و فعلا نمی تواند تهدیدی وجودی برای اسرائیل محسوب شود. لذا با علم به اینکه افکار عمومی جهان علیه آن هست، و نظر به اینکه هنوز نسل جدید در غرب قدرت را در دست نگرفته اند و هنوز حمایت هایی از غرب دریافت می کند، بهتر هست نقشه اسرائیل بزرگ محقق را کند و به زعم این رژیم، افکار عمومی با مرور زمان ناگزیر از آرام گردیدن خواهند قرار دارای بود.

با طرح این نقشه، نتانیاهو به عنوان یک رهبر آرمانی و مقتدر خود را به جامعه صهیونیستی تحمیل می کند و از این طریق مخالفین خود را تضعیف می کند. این بیان که وی خود را در یک ماموریت الهی برای تشکیل اسرائیل بزرگ معرفی می کند در همین رهستا ارزیابی می شود.

 رژیم های منطقه ای هم ناگزیر از ورود و تسریع و گسترش توافق های ابراهیم شوند و از این طریق محور مقاومت، منزوی و با همکاری این رژیم ها از سطح منطقه حذف شوند.

هرچندین «پیمان های ابراهیم» یک حاشیه امنیتی موقت برای این رژیم ها  از تهدید اصلی یعنی اسرائیل، محسوب می شود و کارشناسان معتقدند – با فرض محال – اگر مقاومت از منطقه حذف شود، اسرائیل برای اجرای نقشه نیل تا فرات درنگ نخواهد کرد. در واقع بقای محور مقاومت و افزایش توان و قدرت آن ضامن هستمرار حیات همه رژیم هایی هست که جزئی از نقشه اسرائیل کبیر هستند. این کارشناسان تاکید دارند در صورت تشکیل اسرائیل بزرگ کشورهایی مانند پاکستان و ترکیه و کشورهای شمال آفریقا نیز همواره از سوی این رژیم تهدید خواهند گردید.

انتهای پیام/