به گزارش «یافا ذیب»، خبرنگار تسنیم در کرانه باختری، بعد از تحمل 34 سال فراق، صدای هلهله از خانه خانواده «آل بیوض» ساکن روستای مزرعه غربی در غرب رام‌الله به آسمان برخهست. حابس بیوض آزاده‌ای هست که اخیرا در چارچوب توافق تبادل اسرا از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد گردید.
.
خانه این خانواده فلسطینی سه دهه برای برخهستن صدای شادمانی و دعا انتظار کشید، با این حال انتظار برای پایان این دوری به سرانجام نرسید، چرا که حابس یکی از 154 آزاده فلسطینی هست که رهایی‌اش از زندان‌های اسرائیل مشروط به تبعید وی به خارج از سرزمین فلسطین هست. بنابراین همین سیهست، این جوانان مبارز فلسطینی پس از آزادی به صورت مستقیم به قاهره مصر تبعید گردید، تا بدین شکل شادمانی اعضای این خانواده از آزادی فرزندشان رنگ و بوی کاملی به خود نگیرد.
با این حال «انتصار بیوض»، مادر این آزاده فلسطینی در بیان کردگو با تسنیم از اینکه فرزندش پس از سه دهه اسارت اکنون آزادی خود را بازیافته بسیار خوشحال هست و بیان می‌کند: خدا را شکر که پاداش صبر و بردباری ما را داد و باعث آزادی حابس و دوستانش گردید. امیدوارم روزی فرا برسد که آزادی نصیب سایر اسرایی شود که همچنان خانواده‌هایشان چشم انتظار پایان این فراق و دوری هست. انشالله که خداوند به ما آرامش دهد. به خدا توکل می‌کنم و خدا را شکر می‌کنم که فرزندم آزاد گردیده و می تواند هر آنچه دوست دارد بخورد و به هر جایی که دوست دارد برود.خدا را شکر می‌کنم که برای ما گشایشی حاصل کرد و او را از تاریکی به سوی نور رهنمون ساخت.
او در ادامه و در خلال بیان کردگوی تلفنی به فرزندش بیان می‌کند: به خدا توکل کن، دنیا همواره روی یک پاشنه نمی‌چرخد، یک روز بد و تاریک هست و یک روز خوب و روشن.
«حابس بیوض» آزاده تبعید گردیده به مصر اگرچه اذعان می‌دارد که احساساتش پس از آزادی در کلمات و واژه‌ها نمی‌گنجد اما تاکید دارد که دوست دارای بود پس از آزادی بلافاصله راهی خانه شود و مادر، برادر و خواهرش را در آغوش بگیرد.
او در همین رابطه بیان می‌کند: ما اینجاییم و هیچ کس نامکان داردد، احساس درونی خود را با کلمات و واژه‌ها بیان کند، چون هیچ جایی برای توصیف و بیان وجود ندارد، هیچ کلمه‌ای نامکان داردد احساساتم را بیان کند؛ اما ما به عنوان اسرا قرار قرار دارای بود که آزاد شویم و در عالم واقع هم از زندان خارج گردیدیم، اولین خوهسته ما بازگشت به خانه‌مان قرار دارای بود، وقتی نتوانیم به خانه خودمان بازگردیم بقیه گزینه‌ها و راه‌ها یکی هست و فرقی به حال ما ندارد.
وی در ادامه با تشریح وضعیت اسف‌بار اسرای فلسطینی در زندان‌ها و بازدارای بودگاه‌های رژیم صهیونیستی از زمان وقوع عملیات اوضاع در داخل اصلا آنگونه که شما تصور می‌کنید و می‌بینید، خوب نیست؛ به همین خاطر نگران تک تک اعضای خانواده‌مان هستیم که آسیبی به کسی از آنها وارد نشود.
حابس این روزها در مصر زندگی انجام می‌دهد، در حالی که خانواده‌اش در مزرعه غربی زندگی انجام می‌دهد و براساس تصمیمات سیاسی اتخاذ گردیده از سوی نیروی رژیم اشغالگر ممنوع‌السفر هستند و اجازه سفر به خارج از فلسطین اشغالی و دیدار با فرزند آزاده‌شان را ندارند، تصمیمی که آنها را حتی از هم در آغوش کشیدن حابس هم محروم انجام می‌دهد و لحظه آزادی او را به فصل جدیدی از غربت و انتظار تبدیل انجام می‌دهد.
«امتیاز بیوض»، خواهر آزاده فلسطینی که دلتنگی وصف ناگردیدنی‌اش در فراق برادر سبب گردیده تا با چشمانی اشکبار به سوالات خبرنگار ما پاسخ دهد، بیان می‌کند: گذرنامه‌ام را گرفتم و قصد سفر به قاهره را دارای بودم ... بیان کردم می روم، اگر گردیده روی مژه‌هایم راه بروم (سینه خیز بروم) خواهم رفت... دیگر نامکان داردم بیش از این صبر و تحمل کنم، مدت‌ههست او را ندیده‌ام؛ دلم آتش گرفته، دیگر نامکان داردم فراقش را تحمل کنم، من برادرم را می‌خواهم... دوست دارم با برادرم زندگی کنم، به خدا این حق من هست.
خانواده بیوض همانند ده‌ها خانواده فلسطینی به شمار می‌روند که رژیم اشغالگر آنها را از سفر به خارج از اراضی فلسطین محروم و هدف مجازات قرار داده هست، تنها به این دلیل که رؤیای دیدار فرزندان آزاده‌اشان را در سر دارای بودند. سیهست مجازات دسته جمعی، همچنان فلسطینی‌ها را حتی در شادی‌هایشان محاصره کرده هست تا آزادی را به غربتی جدید و خانه را به زندانی باز مبدل سازد.
انتهای پیام/
دیدگاه‌ها