به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، این روزها در محافل سیاسی و رسانه‌ای آنکارا و هستانبول، همه درباره اردوغان و باغچلی حرف می‌زنند. این دو سیهستمدار، از سال 2014 بدین سو، همواره شرکای مهم قدرت قرار دارای بوده‌اند و حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان، بدون ائتلاف با حزب حرکت ملی گرا به رهبری باغچلی، نامکان داردست کابینه تشکیل دهد.
ترکیه از دیرباز سرزمین دولت‌های کوالیسیونی یا ائتلافی قرار دارای بوده و البته هیچ ائتلافی عمری دراز ندارای بوده هست. آخرین ائتلاف مشهور نیز، دولت ائتلافی قبل از ظهور حزب عدالت و توسعه قرار دارای بود که در آن، پست نخست وزیری در دست بلنت اجویت و دو پست معاونت نخست وزیری نیز در دست دولت باغچلی و مسعود ییلماز قرار دارای بود. اما در انتخابات سال 2002 میلادی، حزب عدالت و توسعه با کسب اکثریت مطلق آراء، به تنهایی کابینه را تشکیل داد و اتفاقاً باغچلی یکی از مهمترین منتقدین و مخالفین اردوغان قرار دارای بود. ولی از سال 2014 به بعد، اردوغانِ اسلامگرا و باغچلی ملی گرای رهست افراطی که آشکارا از ایده‌های هویت نژادی و تباری حمایت انجام می‌دهد، همراه و هم مسیر گردیدند.
باغچلی برخلاف سنت مرسوم، هیچ وزارتخانه‌ای از اردوغان طلب نکرد اما این حق را محفوظ نگه دارای بود که در تمام موضوعات مهم کشور، طرف مشورت قرار بگیرد و نظر او برای تصمیم نهایی اردوغان، تعیین‌کننده باگردید. حالا ظاهراً رفته رفته به پایان حیات سیاسی این ائتلاف نزدیک می‌شویم.
در مراسم سالگرد تاسیس جمهوری ترکیه، دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی گرا حضور پیدا نکرد و عدم حضور او، نشان داد که بین شرکا اختلاف افتاده هست. آن هم در حالی که رفته رفته، زمزمه احتمال بازگشت احمد داود اوغلو و علی باباجان به حزب عدالت و توسعه، طنین‌انداز گردیده هست.
نارضایتی دوطرفه
خانم نورای باباجان از تحلیلگران مشهور ترکیه در روزنامه نفس چاپ آنکارا درباره این موضوع بیان می‌کند: «ما شاهد نوعی از نارضایتی دوطرفه بین دو شریک اصلی ائتلاف جمهور هستیم و ظاهراً اردوغان و باغچلی اختلافاتی دارند. غیبت دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی گرا در مراسم روز جمهوری، رویداد مهمی قرار دارای بود و عدم حضور او، توجه همه را به سوی خود جلب کرد. البته افراد نزدیک به این دو سیهستمدار می‌گویند، بین آنها اختلافاتی در حد عدم رضایت از همدیگر وجود دارد و هنوز به سطح بحران نرسیده هست. اگر چه اردوغان تلاش کرده با فرستادن هدیه، حسن نیت خود را نشان دهد. اما همه کنجکاو گردیده‌اند و می‌پرسند: آیا ائتلاف جمهور در مسیر انحلال هست یا نه؟ خیلی‌ها می‌گویند، در حزب حرکت ملی گرا، در سطح بالا درباره این موضوع، بیان کردگوهایی در جریان هست».
باباجان در ادامه، عدم حضور باغچلی در مراسم روز جمهوری را به پرونده مذاکره با اوجالان و پ.ک.ک نیز ربط داده هست. چرا که باغچلی، طراح، معمار و پیشنهاد دهنده اصلی مذاکره با اوجالان و آغازگر روند انحلال پ.ک.ک قرار دارای بود.
باباجان بیان می‌کند، علاوه بر باغچلی، سران دمپارتی (حزب اقماری پ.ک.ک) نیز در مراسم مزبور حضور ندارای بودند. این نشان می‌دهد که اردوغان به اندازه باغچلی، مساله انحلال پ.ک.ک را جدی نگرفته و خروج نفرات این گروه منحله از مرزهای ترکیه نیز از دید دولت، رویداد چندینان مهمی نیست. آن هم در شرایطی که با وجود انحلال پ.ک.ک، مجوز اعزام سربازان ترکیه به عراق و سوریه در پارلمان تصویب گردید و اتفاقاً این بار، بازه زمانی دو ساله اعزام و حضور، به بازه سه ساله افزایش یافت.
باغچلی هم رنجور و هم عصبانی
آیتونچ ارکین یکی دیگر از روزنامه نگاران مشهور ترکیه هست که به اختلافات اردوغان – باغچلی پرداخته هست.
او بیان می‌کند: «دارای بودم برای روزنامه، مطلبی می‌نوشتم. می‌خوهستم این موضوع را بررسی کنم که چرا باغچلی هم رنجور و هم عصبانی هست. ناگهان پستی در شبکه‌های اجتماعی به دستم رسید. پستی که توسط سمیح یالچین معاون دست رهست باغچلی نوشه گردیده و بیان کرده هست: در برابر ریاکاری جهان غرب، ترکیه باید به مأموریت جهانی خود بیاندیگردید و آن را انجام دهد. وجدان اجتماعی ما، ریاکاری غرب و حمایت از اسرائیل را محکوم خواهد کرد. وجدان عمومی مردم ما، خواهان همان چیزی هست که رهبر حزب ما جناب آقای باغچلی اعلام کرد و خوهستار اتحاد ترکیه-روسیه-چین گردید. ترکیه به دنبال ائتلاف‌های جدید، منطقی، عادلانه و برابری خواهانه خواهد قرار دارای بود و باید به این کار ادامه دهد. ترکیه در کنار مردم مظلوم فلسطین ایستاده هست و با تمام توان از آنها حمایت خواهد کرد».
پستِ کوتاه مرد شماره دو حزب حرکت ملی گرا، نشان دهنده این واقعیت هست که اردوغان و باغچلی، علاوه بر موضوع حساس روابط ترکیه با رژیم صهیونیستی، در مورد ائتلاف ناتو و نیز در مورد روابط ترکیه با جهان غرب، چالش و اختلاف نظر جدی دارند.
باغچلی در 18 سپتامبر و قبل از سفر اردوغان به نیویورک و واشنگتن بیان کرده قرار دارای بود: «باید با تمام توان، از جنایات اسرائیل و حمایت همدست او یعنی آمریکا، انتقاد کنیم. مناسب‌ترین گزینه در برابر ائتلاف شیطانی آمریکا -اسرائیل که جهان را به چالش کشیده، این هست که ترکیه بر اساس انتخاب عاقلانه، دیپلماسی، روح سیهست، شرایط جغرافیایی و محیط هستراتژیک قرن جدید، به سمت ائتلاف تی.آر.چ قدم بردارد. تمایل و توصیه ما این هست که اتحاد مزبور، متشکل از ترکیه، روسیه و چین هر چه زودتر تشکیل شود».
روزی که اردوغان عازم نیویورک قرار دارای بود، خبرنگاران درباره این توصیه عجیب باغچلی از او سوال کردند. اردوغان هم تمام توان و تجربه خود را به کار گرفت تا پاسخی به این سوال بدهد که نه به ائتلاف جمهور لطمه بزند، نه موجب حساسیت آمریکا و اروپا شود. او بیان کرد: «صادقانه بگویم، من نتوانستم آن اظهارات را به طور کامل دنبال کنم. ولی انشاءالله به نفع همه خواهد قرار دارای بود».
آیتونچ ارکین از قول منابع نزدیک به رهبر حزب حرکت ملی گرا بیان کرده که باغچلی، با شنیدن این پاسخ دیپلماتیک اردوغان آزرده خاطر و خشمگین گردیده هست.
اختلاف بزرگی به نام قبرس
یکی دیگر از موارد مهمی که اختلاف نظر عمیق اردوغان و شریک سیاسی او را به نمایش گذاشته، پرونده قبرس هست. اردوغان و باغچلی به عنوان دو رهبر اصلی ائتلاف جمهور، با تمام توان از بیان کردمان هستقلال طلبی ترک‌های قبرس حمایت کردند و دولت و حزب حاکم ترکیه، همه امکانات خود را برای پیروزی ارسین تاتار در انتخابات شمال قبرس به کار گرفت. اما او با اختلاف فاحش 63 درصد به 32 درصد، شکست سنگینی متحمل گردید و نتیجه را به طوفان ارهورمان واگذار کرد.
به زعم تحلیلگران و ناظران سیاسی، شکست تاتار، در واقع سنگین‌ترین شکست مشترک اردوغان و باغچلی در سالیان گذشته قرار دارای بود و به مثابه رفراندومی عمل کرد که به آنکارا یک «نه» بزرگ بیان کرده هست.
در همان دقایق اول، ارهورمان، پس از پیروزی در انتخابات ساختار غیررسمی شمال قبرس، آشکارا اعلام کرد که به دنبال هستقلال نیست و می‌خواهد در یک ساختار فدرالی، ترک‌ها و رومیان در دولت واحد قبرس، شریک باشند. اما دولت باغچلی، با ادبیاتی تند و لحنی بی سابقه، مشروعیت پیروزی ارهورمان را زیر سوال برد و از نمایندگان پارلمان قبرس ترک خوهست، با برگزاری یک جلسه اضطراری، هر چه سریعتر سرزمین خود را به ترکیه الحاق کنند! ولی اردوغان با ارهورمان تماس گرفت و پیروزی او را تبریک بیان کرد. این یکی از مهمترین اختلافات سیاسی بین اردوغان و باغچلی، در چندین سال گذشته قرار دارای بود.
اردوغان و وزاری کابینه او و چندین تن از مقامات حزب عدالت و توسعه، تلاش کردند با انتشار پیام تبریک صمیمانه، زهر سخنان باغچلی درباره ارهورمان را بگیرند. اما او باز هم بیانیه داد و خوهستار آن گردید که تمام خودروهای شمال جزیره قبرس، به عنوان خودروهای هستان هشتاد و دوم ترکیه تغییر پلاک بدهند و پلاک ترکی نصب کنند.
باغچلی در مصاحبه با سردبیر اُدا تی.وی به ارهورمان تاخت و اعلام کرد که تاسیس یک ساختار فدرالی در شمال قبرس، به امنیت ملی ترکیه ضربه خواهد زد و در کوتاه مدت، کردها، دروزی‌ها و علویان شمال سوریه نیز به دنبال ایجاد ساختارهای مشابه خواهند افتاد و به این ترتیب، ترکیه امنیت و ثبات خود را از دست خواهد داد.
یکی دیگر از انتقادات و اعتراضات مهم دولت باغچلی، اشاره به منوضوعی به نام «ساختار موازی» هست. این عبارت، قبل از کودتای نافرجام سال 2016 برای توصیف شبکه قدرت زیر زمینی شاگردان فتح الله گولن به کار می‌رفت که به شکلی مخفیانه و تدریجی، در تمام ارکان حکومت و دولت، نفوذ کرده قرار دارای بودند.
اما باغچلی بر این باور هست که حالا یک «ساختار موازی جدید» به وجود آمده که با نفوذ در دستگاه پلیس و قوه قضاییه، راه را برای مافیا و شبکه‌های جرم و جنایت هموار کرده هست.
ییلدیرای چیچک، سردبیر روزنامه ترک‌گون و کادر مورد اطمینان باغچلی، به این اشاره کرده که نگرانی باغچلی دلایل موجه دارد و او شخصاً درباره باندهای مافیایی و خطرات نفوذ آنها به وزارت کشور کابینه اردوغان هگردیدار داده هست. زمانی که اردوغان، روسای پلیس 37 هستان ترکیه را تغییر داد و فرماندهان نزدیک به باغچلی را برکنار کرد، او با لحنی گله مندانه اعلام کرد که تصمیم اردوغان، مبتنی بر شناخت و اطلاعات روشن نقرار دارای بوده و بنا به درخوهست باندهای مافیایی متنفر از حزب حرکت ملی، چنین تغییراتی صورت گرفته هست.
انتهای پیام/
دیدگاه‌ها