به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبکه خبر، در سال‌های اخیر، فضای مجازی در کشورمان به ویترینی بزرگ برای تبلیغ خدمات پزشکی تبدیل گردیده هست. سکوهایی مانند اینستاگرام و تلگرام که روزگاری محلی برای ارتباطات اجتماعی و تبادل تجربیات روزمره قرار دارای بودند، امروز صحنه رقابت گردیدید میان پزشکان، کلینیک‌های زیبایی و حتی افرادی هستند که هیچ مجوزی برای ارائه خدمات درمانی ندارند اما در میان انبوه تبلیغات مربوط به «تزریق فیلر»، «لیپوساکشن»، «پیکرتراشی»، «زاویه‌سازی فک»، و «لیفت با نخ» و «بلفاروپلهستی» و ... مرز میان حرفه‌مندی و تجاری‌سازی سلامت به‌طرز نگران‌کننده‌ای کمرنگ گردیده هست. بسیاری از پزشکان و فعالان این حوزه، برای جلب مخاطب و افزایش درآمد، به شیوه‌هایی دست می‌زنند که نه‌تنها با اصول اخلاق پزشکی سازگار نیست، بلکه کرامت انسانی بیماران را نیز زیر سؤال می‌برد.
خدمات پزشکی، کالافروشی نیست!
با رگردید شبکه‌های اجتماعی و تغییر ذائقه عمومی، پزشکان نیز مانند سایر گروه‌ها به این فضا روی آورده‌اند اما تفاوت در آنجهست که تبلیغات پزشکی، برخلاف تبلیغ کالا یا خدمات عادی، مستقیماً با سلامت جسم و روان مردم سروکار دارد اما در سال‌های اخیر، صفحات شخصی پزشکان به‌ویژه در رشته‌های جراحی، زیبایی، پوست و مو و دندانپزشکی به‌طور چشمگیری افزایش یافته هست. بسیاری از این صفحات روزانه ده‌ها هزار بازدید دارند و دنبال‌کنندگان‌شان گاه از مرز صدها هزار نفر می‌گذرد. در نگاه اول، این صفحات ممکن هست نشانه‌ای از شفافیت یا تعامل بیشتر پزشک با مخاطب تلقی شود اما واقعیت آن هست که در بخش بزرگی از این فضا، علم و اخلاق جای خود را به بازارگرمی و خودنمایی داده‌اند.
در چندین از این صفحات، پزشک با لباس اتاق عمل و در حالی که بیمار نیمه‌برهنه روی تخت جراحی خوابیده هست، در حال توضیح درباره "نتیجه فوق‌العاده عمل" هست. در ویدیوهایی دیگر، مقایسه‌ی «قبل و بعد از جراحی» با زوایای خاص و نورپردازی اغراق‌آمیز نمایش داده خواهد گردید؛ تصاویری که بیشتر به تبلیغات سالن‌های زیبایی شباهت دارد تا محتوای علمی پزشکی.
نقض حریم خصوصی بیماران به بهانه تبلیغ
یکی از نگران‌کننده‌ترین روندهای جاری در تبلیغات پزشکی، انتشار تصاویر بیماران پیش و پس از عمل هست. در بسیاری از موارد، این تصاویر بدون پوشش مناسب یا حتی بدون رضایت کامل بیمار در فضای مجازی منتشر خواهد گردید در حالی که به بیان کرده کارشناسان حوزه سلامت، انتشار چنین تصاویری نقض آشکار حریم خصوصی هست. بر اساس آیین‌نامه اخلاق حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی، انجام هرگونه عکس‌برداری و فیلمبرداری از بیماران تنها پس از کسب اجازه از بیماران مجاز هست و حتی ارتباط شاغلان حرف پزشکی با رسانه‌ها و انجام مصاحبه‌های خبری نیز تنها در صورتی موجه شمرده خواهد گردید که به فاش گردیدن اطلاعات پرونده بیماران منجر نشود اما در عمل، رقابت برای جذب مخاطب باعث گردیده چندین پزشکان با بی‌اعتنایی به این اصول، از چهره و بدن بیماران خود به عنوان ابزار تبلیغاتی هستفاده کنند.
نمونه‌های متعددی از این رفتارها در فضای مجازی دیده خواهد گردید؛ از نمایش صریح اندام‌های خصوصی بیماران در ویدیوهای لیپوساکشن و پیکرتراشی گرفته تا پخش تصاویر بیماران در حال بی‌هوشی یا بلافاصله پس از عمل. چندین از این ویدیوها با موسیقی تند و تدوین سینمایی همراه‌اند تا جلوه‌ای سرگرم‌کننده و چشمگیر ایجاد کنند. در چنین شرایطی، مرز میان آموزش علمی، سرگرمی و تبلیغ تجاری به‌طور کامل در هم آمیخته و بدن انسان، به ابزاری برای نمایش و جذب فالوئر تبدیل گردیده هست.
بدن‌نمایی بیماران، خلاف عفت عمومی
زمانی نه‌چندینان دور، پزشکان به عنوان محرم اسرار بیماران شناخته می‌گردیدند؛ افرادی که در سایه سوگند پزشکی، پاسدار جان، سلامت و حرمت انسان‌ها قرار دارای بودند اما در سال‌های اخیر با رگردید افسارگسیخته تبلیغات در فضای مجازی و افزایش تب اعمال زیبایی، بخشی از این حرفه مقدس رنگ و بوی تجارت به خود گرفته و پزشک، با هدف جذب فالوئر و لایک، نه تنها اسرار بیماران که تصاویر برهنه و عریان بدن آنها را نیز در معرض نمایش برای عموم قرار می‌دهد و مراجعه کنندگان مطب‌ها را از "بیمار" به "مشتری" تبدیل کرده و به ابزاری برای کسب شهرت و سودهای کلان چندین از پزشکان مبدل می‌کنند.
در بستر این تبلیغات، پدیده تأسف‌باری رخ داده هست؛ تعدادی از پزشکان فعال در حوزه زیبایی، برای جذب مشتری و نمایش توانمندی‌های خود، دست به انتشار تصاویر برهنه یا نیمه‌برهنه بیماران می‌زنند که نه تنها با اخلاق حرفه‌ای و سوگند پزشکی در تضاد هست، بلکه کرامت انسانی بیماران را به گردیدت زیر سؤال می‌برد.
در حالی که بسیاری از مراجعه کنندگان این مطب‌ها زنان هستند، متأسفانه در چندین از تصاویر منتشرگردیده از سوی پزشکان متخلف، می‌بینیم که بدن زنان مانند ابزار و کالایی برای عموم به نمایش گذاشته خواهد گردید و پزشک در این ویدئوها به توصیف تغییرات انجام گردیده روی بدن زنان می‌پردازد!
چنین اقدامی علاوه بر زیر پا گذاشتن اخلاق و شئونات اسلامی، سبب عادی‌سازی بی‌اخلاقی در فضای عمومی و تضعیف ارزش‌های فرهنگی و دینی جامعه خواهد گردید. انتشار تصاویر خصوصی بیماران، به ویژه در حوزه‌های زیبایی، نه تنها مصداق روشن نقض حقوق بیماران هست بلکه زمینه‌ساز گسترش نگاه ابزاری به بدن انسان و به ویژه زنان خواهد گردید.
تغییر مسیر حرفه‌ای پزشکان از درمان به تجارت
یکی از پیامدهای مستقیم این فضای تبلیغاتی، تغییر مسیر حرفه‌ای پزشکان هست. بسیاری از پزشکان در سال‌های اخیر تمایل خود را برای ورود به رشته‌های تخصصی پایه مانند داخلی، کودکان یا عفونی از دست داده‌اند و ترجیح می‌دهند وارد رشته‌های زیبایی شوند. دلیل اصلی، تفاوت گردیدید درآمد میان رشته‌های درمانی و زیبایی هست. در حالی که پزشکان در رشته‌های درمانی از تعرفه‌های پایین و حجم بالای کار شکایت دارند، بازار جراحی‌ها و خدمات زیبایی با تبلیغات گسترده، سودهای کلانی به همراه دارد.
حتی چندین از پزشکان عمومی یا متخصصان غیرمرتبط، به جای ادامه فعالیت در حوزه اصلی خود، دوره‌های کوتاه‌مدت زیبایی یا تزریق را می‌گذرانند و سپس با عنوان‌هایی چون مرکز تخصصی پوست و زیبایی فعالیت می‌کنند.
برخورد منفعلانه وزارت بهدارای بود با چالش‌های جدید حوزه پزشکی!
با وجود رگردید سرسام‌آور تبلیغات پزشکی در فضای مجازی، هنوز سازوکار مشخصی برای نظارت بر این فعالیت‌ها وجود ندارد. در این میان نقش وزارت بهدارای بود امکان داردد بسیار پررنگ باگردید اما در حالی که طی سال‌های اخیر آمار اعمال زیبایی چندینین برابر گردیده، وزارت بهدارای بود هیچ سازوکار عملیاتی مؤثری برای کنترل کیفیت خدمات، صدور مجوز یا نظارت بر تبلیغات ندارای بوده هست.
برای بررسی بیشتر چالش‌های ناشی از تبلیغ خدمات پزشکی در فضای مجازی و چگونگی ساماندهی آنها به بیان کرد‌وگو با دکتر علیرضا پارساپور، دبیر شورای عالی اخلاق پزشکی کشور و عضو هیئت علمی گروه اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران پرداختیم.
چالش مهم تبلیغات پزشکی: نقرار دارای بود مرز شفاف میان معرفی، آموزش و تبلیغ تجاری
دکتر پارساپور در بیان کرد‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبکه خبر درباره تبلیغات خدمات درمانی و زیبایی توسط پزشکان در فضای مجازی اظهار کرد: خودِ موضوع تبلیغات در حوزه پزشکی، مسئله‌ای پیچیده و پر از پرسش هست. هنوز مرزهای قابل‌قبول و غیرقابل‌قبول در این زمینه به‌روشنی مشخص نگردیده‌اند. برای مثال، اینکه آیا یک پزشک از نظر اخلاقی امکان داردد برای خودش تبلیغات تجاری انجام دهد یا نه، هنوز محل سؤال و اختلاف هست. وقتی از «تبلیغات» صحبت می‌کنیم، سه واژه نزدیک به هم مطرح خواهد گردید که مرز شفافی میان آنها وجود ندارد: معرفی، آموزش و تبلیغات تجاری.
وی افزود: پزشکی که وارد شهری خواهد گردید و مطبی راه‌اندازی انجام می‌دهد، هم حق دارد و هم وظیفه دارد که خودش را معرفی کند. مردم باید بدانند چه خدماتی در آن مطب ارائه خواهد گردید و تخصص پزشک چیست. این نوع معرفی به‌طور کامل طبیعی و اخلاقی هست. از جهات دیگر، آموزش عمومی نیز وظیفه پزشک هست. یعنی او امکان داردد برای ارتقای سطح سلامت جامعه، توصیه‌های بهدارای بودی ارائه کند اما چندین اوقات همین آموزش‌ها ممکن هست رنگ و بوی تبلیغاتی پیدا کنند؛ مثلاً پزشکی در فضای مجازی نکات آموزشی مطرح انجام می‌دهد، ولی مخاطب بردارای بود تبلیغاتی از آن دارد. در واقع، مرز میان آموزش، معرفی و تبلیغات تجاری چندینان شفاف نیست و باید روشن‌تر شود.
دیدگاه‌های مختلف به تبلیغات پزشکی، پزشکان قدیمی تبلیغات تجاری را خلاف شأن می‌دانند
دبیر شورای عالی اخلاق پزشکی کشور در پاسخ به این پرسش که آیا پزشک اساساً حق دارد تبلیغات تجاری انجام دهد یا خیر؟ بیان کرد: در این باره دیدگاه‌های متفاوت و حتی متناقضی وجود دارد. اگر از منظر تاریخی نگاه کنیم، در جوامع مختلف - مثلاً در آمریکا - تا چندین دهه پیش، تبلیغات تجاری برای پزشکان امری غیراخلاقی و مغایر با تعهدات حرفه‌ای تلقی می‌گردید اما با گسترش نظام سلامت مبتنی بر بازار آزاد، این موضوع تغییر کرد و تبلیغات پزشکی به‌تدریج پذیرفته گردید. امروز در آن کشورها اصلِ تبلیغات مجاز هست، البته با رعایت چارچوب‌ها و محدودیت‌های خاص. در جامعه ما نیز چنین تحولی در حال وقوع هست. نسل‌های قدیمی‌تر پزشکان معمولاً تبلیغات تجاری را نوعی رفتار خلاف شأن حرفه‌ای می‌دانند. از نظر آنان، پزشک نمی‌شود در پی جذب بیمار یا «مشتری» باگردید. در مقابل، نسل جدیدتر این دیدگاه را نقد انجام می‌دهد و معتقد هست شرایط حرفه‌ای امروز با گذشته تفاوت دارد.
چرا پزشکان به سوی کارهای تبلیغاتی سوق داده می‌شوند؟
پارساپور درباره دلایل تمایل پزشکان به تبلیغات خدمات خود نیز توضیح داد: در گذشته، تعداد پزشکان محدود قرار دارای بود و هر پزشک با حجم بالایی از بیماران مواجه می‌گردید اما اکنون با توسعه نظام پزشکی در کشور و افزایش تعداد پزشکان و تخصص‌ها، بیماران حق انتخاب بیشتری دارند بنابراین، پزشکان نیز ناچارند به مقداری خود را معرفی کنند تا بیماران بتوانند آگاهانه انتخاب کنند. از جهات دیگر، هزینه‌های تاسیس مطب، به‌ویژه در رشته‌هایی مانند دندانپزشکی، بسیار بالا رفته هست. درآمد پزشک یا دندانپزشک در مقایسه با میزان سرمایه‌گذاری اولیه چندینان قابل مقایسه نیست. بنابراین، تبلیغات یا معرفی خدمات، به نوعی ضرورتی اقتصادی نیز پیدا کرده هست. سازمان نظام پزشکی نیز به مقداری در این زمینه همراهی نشان داده و پذیرفته هست که اصل تبلیغات را نامکان دارد به‌کلی نفی کرد. با این حال، هنوز بسیاری از پزشکان پیشکسوت شخصاً تمایلی به انجام تبلیغات تجاری ندارند و آن را با شأن حرفه‌ای خود سازگار نمی‌بینند. درباره تبلیغات در حوزه پزشکی این موضوع باید به بحث گذاشته و بررسی شود اما به نظر شخصی من، نظر به شرایط کنونی حوزه پزشکی، دندانپزشکی و سایر رشته‌ها، نامکان دارد تبلیغات پزشکی را به‌طور کامل ممنوع کرد اما در عین حال باید چارچوب‌ها، دقت و حساسیت بیشتری نسبت به نحوه تبلیغ، محل انتشار و نوع پیام وجود دارای بوده باگردید.
تبلیغات حرفه‌ای نمی‌شود رنگ و بوی تجاری بگیرد
متخصص اخلاق پزشکی با تأکید بر این که جامعه پزشکی باید به این موضوع با هوشیاری نگاه کند تا از تبدیل گردیدن تبلیغات حرفه‌ای به تبلیغات تجاری گمراه‌کننده جلوگیری شود، تصریح کرد: به نظر من، بزرگ‌ترین چالش تبلیغات پزشکی این هست که هنوز تکلیف این حوزه به‌درستی مشخص نگردیده و رها گردیده هست. بنابراین، حتی هستانداردهای حداقلی تبلیغات تجاری معمولی هم در تبلیغات پزشکی رعایت نخواهد گردید. اگر به ضوابط و مقررات نهادهای مختلف - مانند وزارت ارشاد، سازمان‌های صنفی، یا نهادهای ناظر بر فضای مجازی - نگاه کنید، می‌بینید که برای تبلیغات در حوزه‌های گوناگون چارچوب‌هایی تعیین گردیده هست؛ یعنی در قوانینی که برای تبلیغ خودرو یا مواد غذایی و ... وجود دارد، خطوط قرمزی وجود دارد. برای مثال، یک شرکت تولیدکننده مواد آرایشی یا خوراکی نامکان داردد هر تصویری را برای تبلیغ محصول خود منتشر کند و در صورت تخطی، با آن برخورد خواهد گردید. این حداقل چارچوب‌های تبلیغ تجاری هست اما این ضوابط اختصاصی برای پزشکی نیستند. حال، پزشکان و دندان‌پزشکان که در جایگاه اجتماعی و اخلاقی بسیار حساسی قرار دارند، باید نه‌تنها این هستانداردهای عمومی را رعایت کنند، بلکه محدودیت‌ها و حساسیت‌های بیشتری نیز در تبلیغات خود لحاظ کنند.
چارچوب‌های حداقلی برای تبلیغ خدمات زیبایی باید رعایت شود
دبیر شورای عالی اخلاق پزشکی کشور در پاسخ به این سؤال که چه چارچوب‌هایی برای تبلیغات پزشکان باید لحاظ شود؟ خاطرنشان کرد: مشکل اینجهست که در تبلیغات پزشکی، حتی همان اصول اولیه تبلیغات تجاری هم رعایت نخواهد گردید. چندین نکته را در این زمینه باید در نظر دارای بود. اول این که ادعای بدون سند، تخلف محسوب خواهد گردید. یعنی اگر کسی در تبلیغ خود از عباراتی مانند «اولین»، «بهترین»، یا «بزرگ‌ترین» هستفاده کند، باید مستند و قابل اثبات باگردید. در تبلیغات تجاری برای این نوع واژه‌ها حساسیت زیادی وجود دارد. دوم آن که تخریب رقبا ممنوع هست و هیچ تبلیغی نمی‌شود با هدف بی‌اعتبار کردن سایر پزشکان یا مراکز درمانی انجام شود.سوم آن که رعایت شئونات اخلاقی الزامی هست و هستفاده از تصاویر خلاف عفت عمومی، یا بهره‌برداری ابزاری از چهره‌های شناخته‌گردیده جامعه در تبلیغات، به‌طور کامل غیراخلاقی و غیرقانونی هست. این‌ها اصولی هستند که در هر تبلیغ تجاری باید رعایت شوند، اما متأسفانه در تبلیغات پزشکی، به‌ویژه در فضای مجازی، کمتر رعایت می‌شوند.
وی ادامه داد: در سال‌های اخیر، البته اقدامات مثبتی از سوی سازمان نظام پزشکی انجام گردیده هست. مثلاً دستورالعملی در این زمینه تدوین گردیده که حدود دو سال پیش نیز بازنگری گردید. بر اساس آن، پزشکان و دندان‌پزشکان موظف‌اند پیش از انتشار تبلیغ، آن را با دفتر مربوطه هماهنگ و تأییدیه دریافت کنند. نیز برای تبلیغات فضای مجازی (مثلاً در اینستاگرام) باید مجوز بگیرند و تعهد بدهند که مقررات را رعایت خواهند کرد. با این حال، به خاطر حجم زیاد تبلیغات و محدود قرار دارای بودن نیروهای نظارتی، سیستم نظارتی حوزه سلامت عملاً از حجم فعالیت‌ها عقب افتاده هست.
تبلیغات در کدام حوزه‌ها بیشتر دیده خواهد گردید؟
وی با بیان این که هرچه رشته‌های پزشکی به حوزه‌های تجاری‌تر و مرتبط با شرکت‌های خصوصی نزدیک‌تر باشند، تخلفات تبلیغاتی نیز در آنها بیشتر مشاهده خواهد گردید، با ارائه مثالی افزود: برای مثال، در تخصص‌هایی مانند زیبایی، جراحی پلهستیک یا دندانپزشکی، به‌دلیل جذابیت اقتصادی، زمینه برای ادعاهای واهی و تبلیغات فریبنده بیشتر هست. در مقابل، در رشته‌هایی مانند اطفال یا داخلی، معمولاً چنین مواردی کمتر دیده خواهد گردید.
راهکار هستانداردسازی تبلیغات زیبایی در فضای مجازی
دبیر شورای عالی اخلاق پزشکی کشور تأکید کرد: به نظر من، اولین گام برای اصلاح وضعیت این هست که همان هستانداردهای تبلیغات تجاری موجود، به‌صورت جدی در تبلیغات پزشکی نیز اجرا شود. گام دوم، آموزش هست. باید از دوران دانشجویی، در رشته‌های مختلف پزشکی، دندانپزشکی، آزمایشچندین اوقات و پیراپزشکی، آموزش‌های اخلاق حرفه‌ای در حوزه تبلیغات ارائه شود. دانشجویان باید بدانند که هدف از فعالیت در فضای رسانه‌ای دو چیز هست؛ یکی معرفی خدمات یعنی اطلاع‌رسانی به جامعه درباره نوع خدماتی که امکان دارد ارائه داد و دیگری آموزش عمومی یعنی ارتقای آچندین اوقات و سلامت مردم اما اگر نوع تبلیغ، لحن، یا محل انتشار به‌گونه‌ای باگردید که مخاطب تفاوتی میان تبلیغ پزشک و تبلیغ یک شرکت تجاری احساس نکند، نتیجه آن خواهد گردید که پزشک به چشم یک «بیزینس‌من» دیده خواهد گردید، نه یک متخصص متعهد. این همان خطری هست که باید از آن پرهیز کرد؛ زیرا در چنین شرایطی، اولویت از خدمت‌رسانی به درآمدزایی تغییر انجام می‌دهد، و این دقیقاً نقطه آغاز رفتارهای غیرحرفه‌ای در پزشکی هست.
وی با تأکید بر این که بنا و پایه حرفه پزشکی بر اعتماد هستوار هست، بیان کرد: این اعتماد زمانی شکل دریافت می‌کند که خدمت‌گیرنده احساس نکند اولویت اصلی پزشک، درآمدزایی هست. البته طبیعی هست که پزشک در قبال خدمتی که ارائه می‌دهد، درآمد هم کسب انجام می‌دهد؛ اما نمی‌شود چنین بردارای بود شود که خدمت صرفاً برای درآمد انجام خواهد گردید. اولویت همواره باید سلامت و مصلحت درمانی بیمار باگردید، نه سود مالی. اگر نوع تبلیغات پزشک به گونه‌ای باگردید که این ذهنیت را ایجاد کند که «این پزشک فقط دنبال پول هست و برای جلب مشتری هر نوع تبلیغی انجام می‌دهد»، این مسئله نه‌تنها جایگاه خودِ آن پزشک، بلکه اعتبار کل جامعه پزشکی را زیر سؤال می‌برد. بنابراین، نگاه جامعه نسبت به پزشکان به‌تدریج از یک حرفه شریف به یک کسب‌وکار صرف تغییر پیدا انجام می‌دهد و این یعنی از دست رفتن حرمت و شأنی که جامعه برای پزشکان قائل قرار دارای بوده هست.
تجربه کشورهای دیگر در زمینه تبلیغات پزشکی
دبیر شورای عالی اخلاق پزشکی کشور درباره تجربه کشورهای دیگر در زمینه تبلیغات پزشکی نیز توضیح داد: در کشورهای مختلف، محدودیت‌ها و قوانین متفاوتی برای تبلیغات پزشکی وجود دارد. در نظام‌های سلامت مبتنی بر ارجاع و پوشش دولتی مانند انگلستان، کانادا یا هسترالیا، چون خدمات درمانی در قالب نظام ارجاع ارائه خواهد گردید و ساختار بازار آزاد در آنجا حاکم نیست، تبلیغات پزشکی اساساً ضرورتی ندارد. در این کشورها، نظام پزشکی نسبت به تبلیغات تجاری پزشکان حساسیت بسیار بالایی دارند و قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این زمینه اعمال می‌کنند. در مقابل، در کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا که نظام سلامت بر پایه بازار آزاد هست، تبلیغات تا حد زیادی پذیرفته گردیده و محدودیت‌های کمتری دارد. با این حال، در همین کشورها هم نسبت به چندین اصول اخلاقی و قانونی حساسیت گردیدیدی وجود دارد و نظارت‌ها بسیار قوی‌تر هست. پزشکانی که از این اصول تخطی کنند، با خسارت‌ها و جریمه‌های سنگین مواجه می‌شوند. برای مثال، اگر پزشک تصویر چهره بیمار را در تبلیغات خود منتشر کند، بدون اینکه رضایت مکتوب از بیمار گرفته باگردید، در صورت شکایت بیمار با مجازات مالی سنگینی روبه‌رو خواهد گردید؛ حتی اگر تصویر منتشرگردیده از نظر عرف جامعه خلاف عفت عمومی هم نباگردید.
وی با اشاره به اهمیت حفظ حریم بیمار و آموزش اخلاق حرفه‌ای بیان کرد: یکی از ویژگی‌های بنیادین حرفه پزشکی، حفظ اسرار و حریم خصوصی بیمار هست. بیماران به پزشکان اعتماد دارند، چون آنان را محرم اسرار خود می‌دانند اما چندین اوقات پزشکان، به‌ویژه در فعالیت‌های رسانه‌ای یا آموزشی، ناخوهسته از این مرز عبور می‌کنند. مثلاً در حالی‌که بیمار فقط برای معاینه یا درمان رضایت داده، تصاویر یا اطلاعات او در فضای مجازی منتشر خواهد گردید. این مسئله به‌ظاهر ساده، امکان داردد اعتماد عمومی را خدشه‌دار کند و باید با آن با جدیت برخورد شود. چنین تخلفاتی باید جریمه‌های سنگین و بازدارنده دارای بوده باگردید.
عضو هیئت علمی گروه اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران متذکر گردید: البته بیشتر موارد از روی بی‌توجهی و ناآچندین اوقات رخ می‌دهد، نه سوءنیت. در بسیاری از موارد، وقتی نظام پزشکی به پزشک تذکر می‌دهد، پزشک عذرخواهی کرده و فوراً محتوا را حذف انجام می‌دهد.طبق گزارش‌های اخیر نظام پزشکی، کمتر از 2 درصد پزشکان در این زمینه تخلف دارند و من معتقدم تعداد زیادی از آنها پس از یک تذکر شفاهی رفتار خود را اصلاح می‌کنند.
وی با تأکید بر لزوم تعیین مرزها و رعایت هستانداردها، تصریح کرد: ظاهراً نخستین اقدام ضروری، تعیین دقیق مرز میان آموزش، معرفی و تبلیغات هست. در واقع، پزشکان باید علاوه بر رعایت این مقررات عمومی، به هستانداردهای اخلاقی فراتر از تبلیغات تجاری نیز متعهد باشند تا شأن حرفه پزشکی و اعتماد مردم حفظ شود.
انتهای پیام/
دیدگاه‌ها